Stan jest taki, że począwszy od Kosowa, poprzez Osetie Południową i Abchazję, po Polskę, rozkręca się coraz szybsza walka wpływów. Jestem zdecydowanie zwolennikiem polityki porozumienia na poziomie rozmów, a nie większej siły ognia. Wszystkie programy rozbrojeniowe dały w łeb, także teraz będzięmy mieli niezłe szoł figur retorycznych i sił militarnych. Ja jednak stawałbym za tarczą. Jak już się zaczęło, to powinno toczyć się w zdrowej atmosferze. To co zrobiła ostatnio Rosja to porażka dyplomatyczna, i nawet jeśli Saakaszwili to histeryk próbujący wciągnąć naszego prezydenta w jakieś chore, upozorowane ataki, to racja jest po stronie Gruzji. Niepodległość Abchazji uznały tylko Nikaragua(?) i Rosja. Wracając do tarczy: Jestem za, bo brzydzi mnie gdy Rosja straszy resztę Europy, zwłaszcza gdy Unia Europejska jako bardziej lub mniej zgrana całość, zaczyna się powoli wyłamywać. Tak jak żałosny premier Włoch, trząsący portkami przed Rosją, popierający jej zakusy i czerpiący z tego pewne korzyści (np. współpraca energetyczna).