Ja nie mam takich problemow, bo niemowilem nikomu ze jestem furry, i nikomu z mojego otoczenia nie powiem, tak samo jest z moimi bardziej osobistymi sprawami, jak orientacja itp., bo po co mialbym byc traktowany jak jaiks diabel, wyzywany od zboczencow itp? wole to zostawic dla siebie, nie rozpowiadac nikomu.
Ejmen.
PS. Tobie radzilbym to samo, bo ludzie "normalni" i tak nas nie zrozumieja...

e tam. ja mam za przeproszeniem debilną klasę, ale i tak wiedzą kim jestem^^ nikt mnie nie wyśmiewa, ani nie mówi że jestem zoofilem. Na ogół do mojej klasy nie uczęszczają jacyś za mądrzy ludzie, wręcz przeciwnie czepiają się wszystkiego czego się. z tego czasem się pośmieją ale raczej nic więcej. niektórzy nawet wyrażają chęć byća jakimś zwierzakiem. co prawda nie jest to "prawdziwe" ale dla żartów coś tam mówią że chcą być i tyle^^. Jeden kolega z mojej klasy na furry mówi "kłaki" a jak nauczyciele się coś o mnie pytają, a mnie na lekcji akurat nie ma, to odpowiada niestworzone historie o mnie jako wilczycy i potem nauczyciele dziwnie się na mnie patrzą xDDD jakoś żyje. w klasie zresztą niegdy nie byłam zabardzo lubiana wiec i tak mi wisi co o mnie powiedzą. A wogóle to uważam, że jeśli ma się ochotę mówić kim się jest, to trzeba to robić otwarcie. Ktoś wyśmieje, a niektórzy może będą podziwiać. Ale czy tak czy siak, zawsze znajdziecie innych przyjaciół, którzy są tacy sami jak wy, czyli też w tym wypadku furry. Tu możecie poznac prawdziwych przyjaciół, jeśli wasze "naturalne" otoczenie was nie toleruje. I tyle

Zasadniczo lepiej się specjalnie nie obnosić z bycia furry w większych i luźniejszy grupach, pokroju klasa szkolna/znajomi z pracy. Jeśli chce się komuś opowiedzieć o tym, kim się jest lepiej by był to ktoś z kim się ma jakiś bliższy kontakt.

Cytat:

Rikku napisała:
Ludzie sa rozni.. jedni mniej akceptacyjni, drodzy bardziej.

Oczywiście, zależy na jakich ludzi się trafi - wiadomo, że jak ludź jest z natury głupi i/lub wredno-perfidny to raczej należy unikać, a na pewno niektórych rzeczy po prostu nie mówić. Chyba najlepiej, żeby albo ktoś komu zamierza się powiedzieć furry znał dobrze od tych lepszych stron (mało prawdopodobne, ale powiedzmy może się zdarzyć i wtedy raczej nie ma problemu), albo wcale - wtedy można chociaż opowiedzieć o furry z własnego punktu widzenia. Najgorzej jak się trafi na kogoś, kto raz gdzieś zobaczył i myśli, że się zna - i wtedy właśnie można usłyszeć, że jest się zoofilem i tym podobne.

Nigdy się nie kryłem, że jestem futrzakiem i kiedy byłem młodszy i głupszy niż obecnie traktowałem ten fakt wręcz jako powód do dumy, chętnie wspominając o tym innym przy pierwszej okazji i pokazując na różne sposoby, przez co miałem potem trochę problemów, głównie z własną klasą. Do klas akurat zawsze miałem pecha, bo w każdej nowej szkole trafiałem do takiej, która potem okazywała się najgorszą w szkolnej historii od np. ostatnich 30 lat. W gimnazjum miałem klasą durną nieziemsko, a że zanim zdążyłem się o tym przekonać dowiedziałem się o istnieniu furry (i o tym, że nie jestem taki oryginalny jak sądziłem ) to się przed nimi wygadałem i mieli się nad kim poznęcać ;p. Paskudne uczucie, ale trochę się wyciszyli jak wyszło, że mam rodzinę wśród nauczycieli, w osobie naszej wychowawczyni : P.

Przestałem się, dla własnego spokoju, celowo pokazywać, w nowej klasie nikomu nie wspominałem o furry, dla nich jestem po prostu "tym, co rysuje tygrysy". Ale jak ktoś spyta, to jakoś specjalnie nie zamierzam się kryć. Większość "starej ekipy" wyrzucono ze szkoły i zostało 5 osób tak więc na razie nie mam problemów. Z jednym z tych co zostali jak się okazało da się nawet normalnie pogadać i teraz podrzuca mi książki furrotematyczne, a ja jemu najbardzie chore jakie jestem w stanie znaleźć . Rodzina niby coś tam wie o tym kim jestem i niezbyt im się to podoba, ale przestało ich już to specjalnie obchodzić...

Cytat:

Arabeska pisał(a)):
ja sie nei wtracam w niczyje zycie, niech inni nie wtracaja sie w moje

No właśnie, tak jest najlepiej.

Cytat:

Arabeska pisał(a)):
Poza tym ja tam olewam co kto o mnie mowi/mysli

Jeśli to nie jest w formie zaczepiania, bluzgania w formie ze podchodza, przeklinaja i ida z powrotem itp, to ja tak samo olewam co myślą... wolny kraj, niech myślą póki im to na zdrowie wychodzi

Cytat:

Rikku pisał(a)):
Neon-kun ma tu akurat najlzej.. nie powiem..
Ale z pewnymi cechami nawet ja sie ukrywam ^^

czy ty też potrafisz pomachac kością ogonową xDDDD?


A ja się uzewnętrzniam
bo mnie to bawi
nie mam kompleksów na tym punkcie, jestem dziecinny, lubię siedziec pod stołem i obgryzam ludziom skarpetki (jeśli nie śmierdzą)
w końcu mam tylko 19 lat... a moj współlokator z akademika mówi, że odkąd się wprowadziłem boi się spa inaczej niż na plecach xD
wszyscy się z tego śmieją, bo to pocieszne (głupie/ ekscentryczne/ chore). w ogóle to staram się uspołeczniac, poznawac nowych ludzi miec pozytywny stosunek do życia ("CARPE DIEM"). A wszyscy których 6-literowa ksywka nie zaczyna się na M i kończy na N są moimi przyjaciółmi, znajomymi, bardzo chętnie się z nimi spotkam i umówię na tygodniowy wyjazd w góry/ na narty/ imprezę/ cokolwiek

chociaż na polizanie po uchu trzeba sobie zasłużyc ^^

Nie wiem jak reagują, ale co moze pomyslec szary cżłowieczek, jak soe dowie, z ejest zgaraja kolesi[iówek] która sie utożsamia ze zwierzętami i łazi w fursuitach? [opcjonalnie]

W najlepszym przypadku, hehe

ode mnie to kilka osob wie... w tym niektorzy z rodziny (tej wirualnej ). No i Edzia ze szkoły

Na mnie moga bluzgać krzyczeć etc. Ja mam ich "Tam gdzie słońce nie dochodzi tam gdzie wilczy słychać głos"