Wiem co czujesz, Wolfy. Sam przechodziłem przez podobne chwile, jak zresztą wielu pewnie. I wierz mi, kiedy w końcu znajdziesz przyjaciół, być może tutaj , samotna leśniczówka w lesie nie będzie wystarczała. Też kiedyś marzyłem w podobny sposób, ale kiedy znalazłem przyjaciół, nie wyobrażam sobie takiego trochę pustelniczego życia. No, chyba, że z laptopem i jakby oni wpadali co jakiś czas w odwiedziny

Hmm... moje otoczenie nie ma pojęcia, że jestem furry i chyba nawet tylko ja w nim wiem, co to właściwie furry jest. Kiedyś spróbuje im to powiedzieć (dla mnie samego jest to jeszcze świeża sprawa), ale póki co od kilku lat przejawiam zwierzęce zachowania. Upodobanie do drapania, głaskania itp. większość traktuje jak fetysz, seksualne fantazje, moją ekscentryczność i nie przemawiają do nich argumenty, że dla mnie to naturalne. Poszczekiwanie i skowyty brane są za przejaw sympatii do psowatych i zwierząt, no i zmiennokształtnych, czasem przyjaciele ze mną się w to pobawią, ale poza tym, dla nich to kolejny mój ekscentryczny wybryk. To, że lubię arty anthro i yiffy przechodzi nawet, jedna kumpela tylko w żartach zarzuca mi zoofilie druga, podziela zainteresowania, a reszta jest chyba neutralna (czyli na zasadzie "fajne arty ludzie rysują"). Czyli ogólnie, tak źle nie jest zastanawiam się tylko, jak oni zareagują, gdy okaże się, że ja to robie na poważnie. Ale póki co, powoli ich przygotowuje
W szkole, hmm... w zasadzie, nie mam potrzeby mówić komuś o tym. Jeden kumpel jest tolerancyjny, jemu to zadynda i będzie traktował mnie normalnie. Reszta to pewnie, tradycyjnie zarzuci tekstem o gejach itp.