Cytat z "Redi":

futrzkiem się cza narodzi

A tu bym się kłócił. Ludzie o predyspozycjach na futrzaka, z tego co zaobserwowałem, raczej zostają stworzeni przez okoliczności ich życia niż się rodzą.

A co do rozpowszechniania - osobiście sądzę, że jest to idiotyczne. Furry to nie Illuminaci czy inna (w opinii teorii spiskowych) masoneria, nikt nie ogranicza nas od zadawanie się z innymi ludzmi, a zresztą i większość futrzaków to w realu ludzie tacy jak każdy inny, tylko ze specyficznymi zainteresowaniami (fetyszami, uogólniając nawet do nastawienia większości futrzaków). Nikogo nie trzeba wertować w nasze szeregi, nie ma to kompletnie i absolutnie żadnego sensownego celu.
Nie mówię tu, że trzeba ukrywać każde rysunki z anthro postaciami, ale biorąc po uwagę motyw przewodni fandomu, czyli porno, nie ma się też czym chwalić. Tak więc jeśli ktoś samemu nie trafi do fandomu, albo chociaż nie zainteresuje widząc rysunki anthro u znajomych, nie ma sensu "inicjowanie" ludzi na siłę.

Cytat z "Redi":

Szopa: nie zgadzam się z tobą, zbyt wiele futer przyznała że w pewnym stopniu interesowała się tematem furry od najmłodszych lat... szczerze wątpię by człowiek stał się furry poprzez okoliczności czy środowisko w którym się wychowuje, te skłonności muszą mieć inne podłoże, być może genetyczne.

Wiem do czego pijesz, ale to jest najprawdopodobniej (jak zwykle zresztą) dopasowywanie dowodów do faktów. Ja nie wątpię, że mnóstwo ludzi interesowało się anthro postaciami od najmłodszych lat... Ale jest to najzwyczajniej normalne, bo dzieciaki lubią zwierzaki, a nadawanie im ludzkich cech po prostu pomaga w zrobieniu produktu mogącego zainteresować dzieci. Miki, Bugs i wiele innych postaci powstało na wiele, wiele lat przed wykrystalizowaniem się fandomu. I kreskówki te oglądali właściwie wszyscy po dziś dzień. Jest to bowiem zainteresowanie szersze niż to co robi z futrzaka futrzaka.
Może to mieć też trochę do czynienia z tym co ja pojmuję jako "futrzastość". Nie mam tu na myśli zwykłego zainteresowania anthro, bo jak już powiedziałem, jest to znacznie szersze zjawisko, można nawet powiedzieć, że powszechne wśród ludzi.
Chodzi o o podbudowę psychiczną która stworzyła i jest najbardziej charakterystyczną cechą ludzi z fandomu - my generalnie nie ufamy innym ludziom, a przynajmniej bardziej niż normalny człowiek (tu mogę się zgodzić, że bycie furry to coś na rodzaj "choroby psychicznej", chociaż nie dosłownie). Postrzegamy ludzi spoza fandomu częściej jako wrogów lub potencjalnych szydzicieli. W tym momencie przybranie pozoru bycia "nieludzkim" (w tym wypadku w formie zwierząt, jako że podświadomie kojarzą nam się one z przystępnością, lojalnością itp. itd. jaka wykazują nasi udomowieni pupile) pozwala na przebrnięcie przez barierę nieufności i kontakt z innymi (oraz poprzez odwołanie do tych skojarzeń jest po prostu atrakcyjne fizycznie).

Oczywiście zgodzę się, że to wymaga pewnych predyspozycji, ale zazwyczaj nawet ludzie z nimi nie muszą się odwoływać do takich "sztuczek". Z tego co zauważyłem, występuje jakiś dodatkowy czynnik który wpływa na to. I tu właśnie rolę odgrywa środowisko (w tym rodzinne) i okoliczności (bo nie każdy musi wiedzieć co to jest furry, ani mieć szansę się dowiedzieć).
Dlatego też próbowanie sfutrzania ludzi którzy tych warunków nie spełniają jest idiotyzmem, bo oni nie mają potrzeby aby dołączyć do fandomu, i wszystko co na ogół widzą to bandę chorych zoofili którzy masturbują się do rysowanych zwierzoludzi. Po prostu nie odczuwają tego podświadomego znaczenia jakie ta zwierzęca forma dla nas ma.

Naturalnie nie wszyscy muszą być w tym ekstremum, gros ludzi potrafi żyć w normalnie w społeczeństwie (np. uważam siebie za taka osobę, i niepotrafienie znalezienia chociażby nie-furry znajomych to dla mnie przegięcie), jednak obcowanie z fandomem stale jest dla nich najzwyczajniej łatwiejsze, i robią to dla przyjemności.

Cytat z "Kot":

Przestańcie rzucać argumentami bez poparcia. A choćby takimi że "z definicji" osoby w fandomie mają problem z ufaniem innym ludziom - to bzdura jakaś.Podobnie jak kilka innych (również to o chorobie psychicznej - furry nie definiuje ściśle stopnia zainteresowania anthro - to może mieć źródło równie dobrze w anthro i w RPG, a gry fabularne na poważnie rozwinęły się dopiero ~25-30 lat temu).

Wręcz jestem skłonny twierdzić że zjawisko powstało (albo raczej rozwinęło się znacząco) dzięki 3 czynnikom - Internetowi, samemu anthro oraz grom fabularnym.

Nie "z definicji" a "z obserwacji". Jak dotąd jest to wspólny motyw który przewijał się w mniejszym lub większym stopniu dla przynajmniej tej aktywnej, "wokalnej" internetowej społeczności furry którą miałem sposobność zaobserwować na forach i stronach fandomu.
Jeśli masz obserwację która by przeczyła mojej, to proszę bardzo, przytocz ją, ale proszę, nie neguj tego bo "z zasady" tak nie może być.
Nie mówię, że jest to ekskluzywne dla nas, istnieją w końcu inne fandomy, jednak większość ma jakiś namacalny motyw - trekkies mają startreka, fani starwars GW, itd, itp. Natomiast futrzaki mają tylko ten wizerunek anthro, a ja starałem się pojąć czemu jest on tak ważny, że stworzył się wokół niego fandom.

Ale poza tym, to zgadzam się, to są właśnie "okoliczności" o których pisałem.