Generalnie zgodzę się z Nerevarem. Również zaobserwowałem, że zarówno wśród futrzaków (o tyle ile ich znam) jak i wśród moich znajomych smokomaniaków dominują introwertycy. Kwestią, która może kreować dużo niejasności jest to, że introwertyk introwertykowi nierówny. Nie ma na szczęście takiego prostego podziału na dwie grupy stricte introwertyków i stricte ekstrawertyków. Powiedziałbym, że każdy z nas ma trochę cech intro i ekstra, po prostu niektórych jest wyraźnie więcej.
Obrazek z kwejka choć fajny opisuje moim zdaniem osobę w zasadzie skrajnie introwertyczną i rzeczywiście symbolika kuli dla chomika jest nieco przesadzona. Zresztą, mogę dać kilka przykładów osób introwertycznych, które mocno różnią się od siebie zachowaniem.
Znajomy 1) Gdy jest w grupie jest jedną z głośniejszych osób, dużo gada, dużo się śmieje i generalnie bryluje towarzysko. Można pomyśleć, że ekstrawertyk. Tyle, że widać po kilku godzinach jak go to męczyło i to on najczęściej pierwszy zmywa się z imprezy, bo "nie ma już sił" jak to mówi. Nigdy nie daje się namówić na spotkanie bardzo dużej grupy osób.
Znajomy 2) Jest całkowicie zamknięty ze swoimi uczuciami. Bardzo gadatliwy na różne tematy, co chwilę wychodzi na imprezy, lecz praktycznie nic nie mówi o swoich uczuciach, problemach. Wszystko kieruje do siebie i na tyle głęboko, że nawet rodzina, przyjaciele i dziewczyna nie potrafią dotrzeć do tego co go boli.
Znajomy 3) Nie znosi dużych imprez, nie lubi również spotkań kilkuosobowych. Najlepiej dla niego spotykać się w cztery oczy, wtedy otwiera się dość łatwo i widać, że potrzebuje takich kontaktów z ludźmi. To co go boli powie tylko zaufanej osobie w tajemnicy, a wszelkie journale na dA (o facebooku nie wspominając) absolutnie odpadają.
No i ja 4) Nie przeszkadza mi duże spotkanie i gdy dużo się dzieje. Nie lubię opowiadać o swoich uczuciach, urazach, ale za to uwielbiam o tym pisać (choćby właśnie w journalach na dA). Jestem bardzo spokojną osobą, która nie uzewnętrznia łatwo swoich emocji i wszystko kieruję wgłąb siebie.
I tak dalej i tak dalej.
Na introwertyzm moim zdaniem składa się wiele skomplikowanych czynników. Czerpanie energii jest rzeczywiście trafne, ale równie ważne jest kierowanie swoich uczuć. Czy idą na zewnątrz i osoba bez problemów pokazuje co myśli czy też idą do środka, a osoba zamyka się w sobie i koncentruje na własnym wnętrzu.

W sumie ciekawa rzecz, która mnie zastanawia. Jak zacząłem odwiedzać i zapraszać do domu pierwszych znajomych poznanych na necie panowało w Polsce ogóle przekonanie o tym, że osoba z Internetu tu psychopata czekający na wycięcie nerek. Dochodziło nawet do tego, że zapraszając do siebie dorosłych już ludzi (19-20 lat) musiałem wpierw prowadzić rozmowy telefoniczne z ich rodzicami/dziadkami by przekonać ich, że nie jestem psychopatą (akurat ). Teraz moja rodzina się do tego przyzwyczaiła, że goszczę nawet zagraniczne smoki w domu.
I stąd moje pytanie, czy atmosfera wokół ludzi poznawanych przez net już się rozluźniła? Czy nie jest to już przypadkiem coś normalnego i niewielu robi wielkie oczy gdy powie się, że jedzie się do innego miasta na spotkanie z kimś poznanym przez net? Jak myślicie? Bo ja mam wrażenie, że już jest na to mniejsze parcie.