Cytat z "Ara": (Link »)

To chyba nie o tym temat, co?

Święte słowa, kończymy z tym off-topem, bo to jednak trochę krępujące dla otoczenia, jak faceci dyskutują o wartościach liczbowych różnego sortu. Wracamy do głównego wątku, czyli futrzakowe coming-outy.

Jak już wspomniałem wcześniej, nie mam w tym temacie za bardzo doświadczenia i również średnio zamierzam je zdobywać. Żeby jednak dać dobry przykład, podzielę się historią z mojego życia dotyczącą problemu "Moja futrzastość a bliskie otoczenie".

Otóż, parę miesięcy temu przeżyłem chwile grozy w pracy - ktoś zostawił na moim biurku taki oto kubek:



... i pierwsza myśl jaka przyszła mi do głowy to: "Co do cholery?"

a kolejna "O JEZU, KTOŚ WIE!"

Dość szybko ustaliłem nieoficjalnymi kanałami (tzn. koleżanka z biurka obok) do kogo ten kubek z wilczą łapą należy. Ale co ciekawe, jego właściciel wcale się po niego nie kwapił - mimo że leniwe bydlę siedzi parę biurek dalej i zostało poinformowane tymi samymi kanałami (tzn. przez koleżankę z biurka obok, z którą on nota bene blisko współpracuje), że kubek jest u mnie i że może go w każdej chwili odebrać. Moje źle pojmowane poczucie dumy i ogólne zaintrygowanie całą sytuacją nie pozwoliły mi tak po prostu odnieść mu tego kubka, więc postanowiłem na niego zaczekać i złapać go za rękę w momencie jak będzie go zabierał. Zauważyłem, że ów mężczyzna pojawiał się tuż obok mojego biurka parę razy dziennie (obowiązki służbowe, tzn. koleżanka z biurka obok), a kubek wciąż stał i stał. Zacząłem podejrzewać, że ten człowiek gra ze mną w jakąś wyrafinowaną grę. Zupełnie jakby chciał mi dać coś do zrozumienia. To albo pretekst do pojawienia się przy jego biurku. Dodam, że w kubku wciąż była niedopita kawa i nie zauważyłem, żeby przez ten czas używał innego. A patrzyłem mu uważnie na ręce w kuchni, oj patrzyłem. Cwaniaczek jechał cały czas na plastikowych jednorazówkach. ♥♥♥♥♥. Coś było bardzo nie tak.

Tak i też kubek z wilczą łapą stał na moim biurku przez parę dni. Ja cierpliwie czaiłem się na właściciela, dzieląc się swoimi paranojami z rzeszą internetowych znajomków - stąd zachowane zdjęcie kubka z tych gorących dni. Razem analizowaliśmy tę dziwną sytuację. Pojawiały się odważne teorie co taki kubek może oznaczać (zwłaszcza tajemniczy emblemat wilczej łapy i jego związek z moim skrytym życiem), podobnie jak powinienem interpretować jego przedłużająca się obecność na moim biurku. Były również sugestie co powinienem z nim zrobić, gdzie go zanieść, co do niego włożyć lub co zostawić jego właścicielowi na biurku zamiast kubka. Niektóre z tych pomysłów cechowały się niemałą filuternością (jak to u futer), przez co wdrożenie ich w życie mogłoby się zakończyć dyscyplinarnym zwolnieniem z roboty. Żałuję, że nie byłem wówczas aktywnym użytkownikiem Polfurs, moglibyśmy wówczas tę napiętą sytuację przeżywać wspólnie.

W końcu właściciel ruszył dupę, przyszedł po tygodniu i wreszcie zabrał swoje naczynie, korzystając z mojej nieobecności przy biurku. Przyznam, że początkowo odczułem ulgę... ale potem pojawiła się pustka w sercu, bo kubek z wilczą łapą stał się już częścią mojej codzienności.

Do dzisiaj nie wiem, czy ten kubek pozostawiony na moim biurku był pretekstem do bliższego koleżeństwa, niedwuznaczną propozycją, sygnałem "WIEM KIM JESTEŚ, PIEPRZONY FURFAGU" czy może po prostu rezultatem postępującej amnezji i zwykłego niechlujstwa tego kolesia.

P.S. Założyłem, że logo łapy na kubku wilczy trop. Być może to trop lisa albo psa, ale wilk jakoś bardziej mi pasował do hasła "bo świat jest dziki". Ale mogę się mylić.