Nie mam takiego czegoś. Uważam się za stosunkowo odważną (to dobre słowo?) osobę. Nie boję się pająków, zwierząt, zarazków, roztoczy, duchów, cudów niewidów, wysokości, wszystkich takich. Nie czytam horoskopów, nie jestem przesądna. Nie mam też żadnych kiepskich wizji swojej śmierci, chociaż zdarza mi się śnić o śmierci poprzez utopienie w jakimś ciasnym zbiorniku A za chwilę jadę odebrać moje ptaszniki, są takie cudne

Kiedyś się bałam, uwaga.. pociągów. Nie bałam się jeździć, tylko same maszyny mnie denerwowały dość poważnie. Tłumaczyłam to sobie żartobliwie tym, że w poprzednim wcieleniu zginęłam na torach, bo nigdy nic złego w/przy pociągu/na torach mi się nie stało. Do dziś nie lubię świrowania na torach, czy pomysłów przełażenia między wagonami. Natomiast teraz pociągi są dla mnie absolutnie OK, co więcej - są fascynujące ze swoim ogromem i mocą. Fajne maszyny.

Uważam, że każde swoje lęki powinno się leczyć poprzez bezpośredni kontakt ze "straszną" rzeczą Dawny (nieduży, ale zawsze) lęk wysokości leczyłam przewieszając się przez barierki na mostach. Teraz mogę stać na takiej barierce i wiem, że się nie zawaham. Boisz się pająków? Weź krzyżaka na rękę.

Cytat z "Ingo":

Nie wiem jak można się bać latania samolotami... już dużo bardziej uzasadniony jest strach wywołany siedzeniem w samochodzie w mieście, w spokojne popołudnie jadąc 30-50km/h..

Właśnie sęk w tym, że fobie nie są zasadne

Cytat z "Ulf":

Emmm..Ja chyba najbardziej bycia oblezionym przez pająki od góry do dołu :I , a w szczególności tego gatunku, gdyż po jego ukąszeniu czeka Was coś takiego 0.=.0

Goowno prawda. Solfugi, bo tak to się zwie, nie są mocno jadowite, ale narosła cała masa mitów na ich temat, bo wyglądają dość strasznie. To, co ten gość ma z łapą, to wina innego pająka.