Zmiana artefaktów - Kulebiak nieznacznie poprawia twoje samopoczucie, Kamienna Krew nie daje nic. Efektów psionicznych żadnych nie odczuwasz.

Daje. Kiedy krótką serią udaje ci się wyrwać sporą dziurę w głowie takiego, pada i już nie wstaje. Pojedyncze strzały czasem przynoszą efekt, czasem nie. Kiedy winda się zatrzymuje piętro poniżej, Dawg rozwala swoją owiniętą w drut kolczasty pałą głowę ostatniemu z... chyba zombiaków.

"Dzięki!" mówi Dawg po angielsku, machając do ciebie. Solidnie sepleni. Chyba trudno mu niektóre głoski wymówić dlugim pyskiem. Próbuje wywspinać się na dwumetrową ścianę, ale chyba jest na to za ciężki. "Stalkerze, pomóż mi wyjść."

Powiew wiatru, i czujesz nagle, że twoje własne płuca znowu działają. Uruchamiasz windę.
Dawg podchodzi do kraty blokującej wejście, odsuwa ją, wyciąga zakrwawioną łapę. "Cześć, jestem Dawg. Dzięki za pomoc."

Słyszysz szybkie kroki. Kapłan, Demo i Bóbr stoją w wejściu, celując do Dawga. Podnosi ręce "Spokojnie, jestem swój."
"Nie strzelajcie!" woła Tamara, biegnąc z przeciwnej strony. Wbiega na teren windy...
"Kicia?!"
"Psiur!"
Tamara rzuca się psowatemu w objęcia i ściskają się.
"Wreszcie wyleciałaś spod skrzydełek taty!"
"A tobie tylko blizn przybyło!"

Nawet nie jesteś specjalnie zazdrosny. Witacie się. Silny, pewny uścisk dłoni.
Ryży zwiał do stalkerbazy.

"Sytuacja była dość desperacka... jakby się zombiaki nie władowały na windę to bym spokojnie wyjechał prosząc o niestrzelanie a tak... ech.
"Nie, nie mam PDA, prawie dwa tygodnie temu zombiak mi rozwalił. Chętnie kupię jak kto ma na zbyciu. Dobrze w artefaktach zapłacę."

Pytasz go o szczegóły. Jakiś miesiąc temu trafił w rejon Korogodu, wiejąc przed bandytami z Rassochy przez Uż. Przebił się przez Stumilowy Las (jak określa las na południe od Korogodu), i spróbował "przyczaić się". Wojskowi przywitali go ogniem a więc trzymał się na dystans. Tydzień temu wykombinował, że Kotlet potrafi od biedy zastąpić płuca i jeśli nie oddychać (co i tak się nie przydaje) to krew się nie zakwasi dwutlenkiem węgla i można działać w podziemiach. Problem w tym, że zabłądził w Wirówkach, to dobre kilkadziesiąt kilometrów labiryntu identycznych korytarzy z jednym tylko wyjściem, które znalazł - trudno powiedzieć kiedy, bo pod ziemią bez zegarka w PDA to trudno powiedzieć... ale na nosa to ze cztery dni. Żywił się utłuczonymi zombiakami, których tam sporo. Kiedy znalazł wyjście, znalazł też windę, którą zjechał, tylko że była w górze i nie miał jej jak ściągnąć. Zamknął się w pomieszczonku serwisowym na dnie szybu windy żeby się przespać, obudził się z tłumem zombiaków pod drzwiami i słysząc głosy w kanale doprowadzającym kable sygnałowe. Nie było go słychać kiedy wołał, więc zaczął stukać... resztę chyba znasz.

"PDA nie znajdzie się..." wtrąca Kapłan. "Szura już odkupił."

"Moje plany? Zjeść coś innego niż mięso zombie, napić się świeżej wody, wyspać się spokojnie. A potem byle nie na Złomowisko. W perspektywie pewnie wróciłbym na Kozackie Bagno, albo Zaton, to mój drugi dom. Ale na razie nigdzie mi się nie spieszy. Mogę i miesiąc tu posiedzieć. A na już...? A co planujecie? Ja na razie akcji mam powyżej uszu a więc jeśli coś ostrzejszego to podziękuję. Ale... kolego?" zwraca się do Bobra, "masz sporo żywności na handel, co nie? Pohandlujemy? Zapach tej waszej zupy spłynął rurami wprost do mojego pokoiku, to musiało mnie obudzić..."

"Możemy przejść i do placówki, jak mnie przedstawicie. Troszkę zboczymy to zgarnę mojego kałasza, schowałem go jak mi się amunicja skończyła, całe wieki temu. Snorkom się zechciało wtedy zrobić wycieczkę ze stumilowego lasu pod mózgozwęglacz, chyba ich z tysiąc wtedy przelazło. A handel pewnie będzie trójstronny, bo żołnierzom pewnie na artefaktach tak nie zależy ale fajnego żarcia za amunicję kupią, a ty - Bóbr, tak? - pewnie artefakty przyjmiesz, co?"
Bobr się zgadza, w porządku.

Tamara opowiada : "Stary znajomy, syn znajomego taty, spod Sławutycza, Starszy ode mnie o jakieś pięć lat. Tata kilka razy w roku ich odwiedzał, zabierał mnie, bawiliśmy się. Potem kilka razy spotkałam go w Zonie, byliśmy długi czas sąsiadami, włóczyliśmy się po Zatonie. Nikt tak nie zna Zatonu jak Rolf...Dawg, no trzeba używać stalkerskich pseudonimów, no nie?"
"Rolf to prawdziwe imię, Dawg to stalkerski pseudonim, a Psiur?"
"Tak jak Kicia."
"A czym on się w ogóle zajmuje?"
"No, stalkerem jest. Tak myślę... kto tam zresztą zrozumie psowatego."
"To samo mówią o kotowatych" puszczasz oczko.
"Ale my to robimy celowo a im... samo tak się robi."

[[ a w kwestii przypadku... celowo na obiad wybraliście się do budynku głównej windy towarowej? ]]

"Najpierw pełny brzuch. Potem artefakty i handel." stwierdza Dawg.

"Ryży dał dyla a ja już mam taką zasadę, że w mniej niż trzy osoby nie eksploruję czyli przygód na dzisiaj koniec, zresztą mam sporo papierów dla Alexa." mówi Kapłan. "Demo, mamy coś do załatwienia u żołnierzy?"
"Nie, wszystko wczoraj załatwiliśmy. Spadajmy do bazy. Na razie, Dziki! Dobra, to gdzie Alex?"
"E... czekaj, Dziki! Idziemy z tobą."

Zupa skończona, Bóbr daje wam trochę wody do umycia menażek, myjecie podczas gdy on pakuje kuchenkę. Przeładowujesz karabin... no, trzeba było.
Co chwilę wieje zimny, porywisty wiatr. Zbiera się na deszcz. Zakładasz Bateryjkę.

"Ten dach to tak zostawiamy?" pyta Bóbr. "Przyjdzie deszcz i zaleje mechanizmy..."

[[tak, nadal stosuję "24-godzinne kroki..." Natomiast, 1. jeśli sesja nie wisi na cliffhangerze, to do tej autodestrukcji może być daleka droga. 2. pierwszy krok jest z zasady nieszkodliwy. 3. jeśli boisz się twardych decyzji, zawsze można zlecić postaci poleniuchowanie, serwis osprzętu, porządki, itp. Z resztą(4.) teraz tak ładnie gra idzie, że już nie będę próbował zastrzelić Tamarę celem rozruszania graczy No i 5. masz zastępcę ]]

Zjeżdżasz o poziom, z latarką zwiedzasz pomieszczonko... Potężny silnik, pompa, zbiornik oleju, elektrozawory, rury... przechodzisz na drugą stronę pomieszczenia.
Znajdujesz w kącie... trupa, w zasadzie szkielet stalkera. Kości i skóra w przegniłym kombinezonie. W wystającej czaszce, w skronii - dziura po kuli.
Ktoś go znalazł chyba przed wami bo ani broni ani plecaka... ale kiedy się odwracasz żeby wyjść, zauważasz kątem oka światełko.
Porzucone pod silnikiem PDA nadal świeci... ...sądząc po wpisach, pięć i pół roku później. Zostało ogołocone ze skrytek, cennych informacji, i porzucone. Stalker prowadził natomiast dziennik.

Winda ma mechanizm zegarowy, po jakimś czasie nieaktywności wraca na górę. Zjechał i utknął tu, na skraju głębokiego szybu, z dnem windy uniemożliwiającym wywspinanie się, z przepaścią poniżej... i tchórzliwymi stalkerami, którzy słysząc jego wołanie o pomoc uciekali gdzie pieprz rośnie. Trzy razy słyszał głosy na górze, trzy razy wołał o pomoc i trzy razy stalkerzy uciekali...

Wreszcie, gdy zaczął przymierać głodem, zdecydował - nie chce ryzykować przeżycia upadku (widać nie wiedział o gazie)... użył pistoletu żeby skończyć to szybko.

Próbujesz ze wstrzymanym oddechem - co prawda na tej wysokości dwutlenku węgla jeszcze nie ma ale próbować można.

Jak to na wstrzymanym oddechu, przez jakieś pół minuty nie ma efektu, tylko lekki dyskomfort, potem dyskomfort rośnie... i nagle przestaje rosnąć. Możesz działać na wstrzymanym oddechu. Co prawda bez gwałtownych wysiłków i ostrych akcji, bo po czterech przysiadach zaczynasz mieć mroczki przed oczami a odzyskanie poprzedniej sprawności zajmuje z pół minuty - te "płuca" nie są jakieś bardzo efektywne - ale daje się z tym działać.

Przestawiasz znalezione PDA w tryb "widoczny". Swoją drogą, czemu "uwięziony" nie wezwał pomocy przez PDA? Nie wyjaśnił sytuacji? Nie wysłał instrukcji?
...sądząc po stylu, w jakim pisany był dziennik - po prostu chłop nie był zbyt bystry. PDA bardzo słabo się posługiwał.
Już fakt, że wybrał się sam o czymś świadczy. Choć że uruchomił windę... no, to mu się udało.

Tylko pamiętnik, cała reszta została dawno "skradziona". Wychodzisz na zewnątrz, informujesz o odkryciu.

"Kryształek albo Żeton, alternatywnie dorzuć jakiś drobiazg i wtedy Nocną Gwiazdę."
"Jaki Żeton?"
"Słaba ochrona przed obrażeniami obuchowymi. Upadki, tępe narzędzia, pięści."