Tamara potrząsa ci ramieniem wyrywając z zamyślenia, po czym dość bezceremonialnie zabiera "Nadzieję".
"Niepokojące" pisze ci na PDA, pokazując nowy układ. Pojedyncze snorki rozstawiają się po odosobnionych domach.
"Mogą czatować godzinami na ofiarę." dopisuje.

Od północy słyszysz kilka ryków.
"Chyba złapały jakiś trop."

"Dawg siedzi na wieży z lornetką, mamy sytuację na bieżąco" odpisuje ci Alex. "Jeśli podejdą na odległość strzału to już po nich."

...gorszy problem, czy zaczną sprawdzać źródło hałasu samodzielnie czy ściągną całe wielkie stado.
Bo z 40 snorkami w odległości ~20m nie pozostaniecie w tajemnicy, któryś was wypatrzy, wyczuje...

Trawa - zdjęcie z lokacji jakieś 300m na południe dobrze sytuację obrazuje. Okolice Mózgozwęglacza źle wpływają na roślinność...

Tamara ma też AS VAL, karabinek który jest jeszcze cichszy od tego pistoletu. Kolimator przy jej wzroku spokojnie starcza zamiast celownika optycznego. Ale do czego by miała strzelać? Tu, w zasięgu wzroku dobrego celu nie wypatrzy.

Zapewne -ktoś- w grupie ma broń wyciszoną... Ale chwilowo chyba masz pustkę w głowie. Coś ci się tylko kołacze że w kolumnie wymaszerowującej z Nowosiełków widziałeś dwa Wintorezy.

Szrama jest, odnajdujesz go. Jest w bazie wojskowej, z resztą luda.
Nie odpowiada na komunikat tekstowy, widać zajęty czym innym. Prosisz Dawga żeby zwrócił jego uwagę, moment później masz kontakt.
"Witam, jaki problem?"

"Ale wiesz, że ta amunicja tutaj sobie kosztuje? Za usługę pięć stówek na pokrycie moich kosztów, albo sto Orłów, bo od Powinności można ten kaliber w takiej kwocie wydobyć. Potwierdź jeszcze pozycję, masz kropkę, mam tam duży blaszany garaż, nada się w sam raz. Albo zaproponuj inną, tylko pamiętaj, człowieka tym trafię na 400 metrów, budynek na 700, i obiekt musi być jeszcze w zasięgu słuchu snorków."
Tamara kiwa głową, zgadza się wydać ze swoich sto orłów.

"Zaczekaj, idę na wieżę."
chwila przerwy.
"Nic z tego. Grupa starych drzew przy szosie wszystko mi zasłania. Mogę domy przy skrzyżowaniu, od strony bazy wojskowej."
Zastanawiasz się co powiedzieć patrząc na mapę, kiedy dostajesz drugi komunikat.
"Dawg powiedział "strzelaj w garaż" i poleciał gdzieś. Chyba ma jakiś plan."

Chwilę później słyszysz odległe brzęknięcia, jakby kto młotkiem w blachę. Trochę głośnych warknięć. Tamara twochę panicznie przedstawia ci nową sytuację na PDA, z wielkim zapytaniem "co teraz?" w oczach.

Tamara daje ci do wyboru, Val czy PB? Bierzesz pistolet... zakładasz plecak, cholera, ciche to specjalnie nie jest, szeleści i skrzypi ile się da...
W międzyczasie Tamara podchodzi do drzwi. Wysuwa się za drzwi, karabin przy ramieniu... trzy ciche strzały, potem jeszcze czwarty, i ruszacie szybkim truchtem w stronę drogi. Pomiędzy dwoma gospodarstwami dobiegacie do pół na północ od drogi.
"No, chyba się udało" szepcze Tamara. "Co ten kundel kombinuje? Domyślasz się może?"
Wzruszasz ramionami, zastanawiając się, co teraz.

Biegniecie... po chwili od strony, gdzie był Dawg słyszysz strzały z karabinu. Krótkie serie. Dawg... chwilę stoi, potem rusza biegiem w stronę kołhozu.

Przez chwilę od Dawga masz tylko odgłos kroków i ciężki oddech, ale nagle trzask drzwi i...
"No, co jest?"
"Cały i zdrowy? Potrzebujesz pomocy?"
"Teraz jeszcze nie ale za jakieś pół godziny będę potrzebował. Przeciągnąłem stado snorków przez przedszkole. W pół godziny będzie po wszystkim, ale wtedy ktoś w dobrym kombinezonie..." nagłe głośne walnięcie w blachę "Ocho, już tu są. Ktoś w dobrym..." znowu walnięcie "będzie musiał posprzątać i sprawić mi jakieś okrycie, pod sceną powinny być stare śpiwory, żebym sam nie złapał brylantyny."
"O czym ty mówisz? Jakie przedszkole?"
"Wypytaj innych. Trochę zajęty jestem..." ŁUP! "trzymaniem tych drzwi."

Wypytujesz na ogólnym. Ogólnie zaskoczenie, trochę panika od niektórych ale ktoś się wypowiada, że jest, ale spokojnie. Rozsyła kropkę, gdzie jest Przedszkole. Jakieś sto metrów średnicy ma obszar objęty epidemią brylantyny.

A co to takiego ta brylantyna?
"Masz tu fotkę, na plac, gdzie jest drobnoziarnista, i na narożnik gdzie sobie poszalała w takie ostre kryształy. Ogólnie jak ci się taki kryształek wbije to zaczyna się mnożyć aż cały tym porośniesz i od wierzchu i od środka. Serce się w końcu dziurawi, naczynia krwionośne i po tobie. Jak to złapiesz to nie ma ratunku. Drobna nie jest taka groźna, nawet zwykłe ubranie starczy. Z dużymi kryształami gorzej, nawet solidne kombinezony potrafią przebić."

"A nie zarazi całego Korogodu?"
"Nie, ma swoje ulubione miejsca gdzie żyje całymi latami na zakonserwowanych roślinkach. Wynieś poza nie, zdechnie gdy skończy się mięso w które się wgryzła, po kilku dniach, może tygodniu. Nie ma ryzyka że snorki rozwloką to po okolicy... ale przez parę godzin nie chodźcie po okolicach kołhozu w krótkich spodenkach!"

"Krokodyle wyjątkowo są odporne na Brylantynę. Dobre buty i jesteś bezpieczny, tylko potem myjesz spodnie i buty roztworem alkoholu, w kontakcie z alkoholem brylantyna zdycha w kilka minut i nie ma ryzyka że rozsiejesz i ktoś się zarazi."


Azota mijacie po drodze, ruszył z Jarem i Miszą w stronę bazy wojskowej. "Fajnie, bo Światowid... dobry jest ale nogi już nie te, oczy już nie te, lepiej kogoś sprawnego fizycznie na trasę."

Docieracie do stalkerbazy. Chwila postoju. Napełniasz magazynki rozpytując o anomalie, w międzyczasie Tamara zabawia Dawga rozmową... wygląda, że snorki zaczynają cierpieć z powodu choroby. Stalkerzy grupowo uzupełniają wiedzę.

Lasek na północ od miejsca, gdzie się chowaliście - tam, gdzie poszła grupka snorków - to nienazwana anomalia chemiczna. Dużo ponczu owocowego, trochę trujących oparów, taka bardzo typowa, bez niespodzianek. Chłopcy ogołocili ją pierwszego dnia.

Krzyż znasz.

Wariatkowo... mnóstwo, mnóstwo wszelkich najróżniejszych anomalii, głównie ruchomych. Nie ma szans żeby przejść chociaż kusi... wydaje się że jak jesteś sprytny to przejdziesz, ale nie znalazł się jeszcze spryciarz, któremu by się udało... zwłaszcza że Wariatkowo ma ponad pół kilometra szerokości i kilka kilometrów długości. Spryciarze wyrzucają ze skrajów Wariatkowa artefakty granatami... artefaktów z centrum nikt nie tknie.

Prazupa - do połowy prazupy się władowałeś. Kwas, ogień, para, na upartego by przeszedł ale zniszczy sprzęt, szansa śmierci spora, trasa trudna jak diabli i kwas może i nie zabije od razu ale boli jak diabli.

Pod samym lasem jest Pit. Wąska jaskinia głębokości pod sześćdziesiąt metrów z mnóstwem anomalii ogniowych i innych. Z uwagi na suche dno, kto do dna dotrze zgarnie wór artefaktów... tylko jeszcze musi wrócić. Na razie czeka na kolejnego samobójcę... artefaktów na dnie leży sporo, kości też.

No i niedaleko Kołhozu - Rana. Grawitacyjna, z kawałkami ogniowymi i chemicznymi, ale przede wszystkim pola siły, które rozerwą cię na strzępy jeśli znajdziesz się tylko w zasięgu, bardzo, bardzo silne pola grawitacyjne. Ogołocona z tego co było do znalezienia.

Co ciekawe, twojej "czarnej dziury" chyba nikt nie zna...

Czego (ze starego osprzętu stalkerskiego/turystycznego) byś szukał pod sceną?

"Trzy śpiwory jeden w drugi a na wierzch jeszcze worek" radzi starszy stalker, który przyszedł wam pokibicować. "To nie musi być nieprzepuszczalne tylko na tyle grube żeby igły się nie wbiły w ciało."
Kombinujesz taki zestaw. Czy Dawg się w to zmieści? No dobra, jeśli się nie zmieści to wtedy będziecie się o to martwić i kombinować od nowa.

Tyczki namiotowe się nie przydadzą ale... rozglądasz się... hehehe, z dekoracji teatralnych została halabarda. Co prawda w stu procentach drewniana i owijana na końcu tylko folią aluminiową ale powinna wystarczyć.

Znajdujesz pod sceną dwa solidne worki brezentowe, nieprzemakalne. Co prawda w jednym jest wypalona (chyba kwasem) duża dziura a drugiemu kompletnie oddarła się część do "zaciągania" sznurem góry, ale poza tym jeśli to ma leżeć a nie służyć do noszenia to spełnią zadanie.

Pytasz Tamarę co z Dawgiem, pozwala mu wypowiedzieć się w tym temacie.
"Zdychają dranie. Jeszcze kilka minut i będzie po wszystkim. Możecie już ruszać z odsieczą. Tylko bez pośpiechu i ostrożnie, mogli zostać po okolicy jacyś maruderzy. A lepiej nie dać się walnąć snorkowi pokrytemu brylantyną."

Co do "wieku" "czarnej dziury" to i owszem, ciekawi cię... ale skoro postanowiłeś trzymać ją w tajemnicy przed resztą stalkerów to na razie ciekawości nie zaspokoisz.

Kula Ognista jest średnio dwa razy większa od Nadziei. Nadzieja jest mniejsza od piłeczki pingpongowej, Kula Ognista to prawie rozmiar piłki do tenisa, ledwie mieści się w kieszeń na artefakt. No i Nadzieja jest czarna z delikatną zieloną poświatą po powierzchni a Kula Ognista - słonecznie-miodowo-pomarańczowa, świetlista i na tyle jasna, że mogłaby spokojnie służyć za lampkę nocną.

Złota Kulka jest mniejsza niż Nadzieja, gdzieś tej średnicy co pięćdziesięciogroszówka, i w zasadzie mało imponująca. Płatki złocistego ale wyglądającego na z lekka skorodowany metalu pokrywają brązowe wnętrze.

Informacyjnie, fotki, wszystkie trzy. Co prawda "Złota Kulka" bez skali porównawczej.

Zostało sporo dekoracji i rekwizytów, ale ewidentnie jakości "teatrzyku szkolnego". Berło królewskie, kartonowa korona, drewniane miecze, kilkanaście kukiełek-pacynek, kostiumy - głównie rozmiarów dziecięcych, dość zakurzona choć nieźle wykonana lalka-kot, cylinder, płaszcz, szpada (z kawałka zardzewiałego już drutu), znajdujesz też zakładane na głowę na opasce kocie uszy, czapkę błazeńską z dzwoneczkami, sztuczną brodę i wąsy, ogromne okulary bez szkieł, koguci grzebień i dziób na gumce, dziecięcych rozmiarów czarną pelerynę podbitą szkarłatem, oraz skręcony pastorał biskupi, cały owinięty folią aluminiową. Znajdujesz i zestaw - karafka i kieliszki, ale są to nienapełnialne imitacje, bez dna.

Do przenoszenia płynów znajdzie się pewnie jeszcze jakaś manierka w stalkerskich gratach... rozpylacza raczej nie znajdziesz... chociaż jest! Miotełka pokojówki, obok tejże stroju. Da się używać jako kropidła, miotełka wygląda autentycznie.

"Planuję władować się nogami w śpiwór, w narożniki i tak przejść, taki bieg w worku... głowy nie mam zamiaru ładować w brylantynę" - swój plan wyjaśnia Dawg przez PDA. "Wolałbym buty ale mojego rozmiaru to chyba nigdzie na świecie nie produkują."

"Zawsze takie specjalne zlecenia kosztują, a przy moim użytkowaniu to roku by takie buty nie wytrzymały. Jeśli kiedyś ubiję
krokodyla to sobie zamówię dragonskinowe."

Miotełka działa sensownie, da się na wilgotno wycierać bez naciskania ręką. Manierkę czuć stęchlizną ale nie do picia bierzesz...

Jakieś 5% starczy, znaczy flaszka na dwa litry wody, ale bardziej stęzone działa szybciej. Niestety kilkupromilowe stężenia są niewystarczające.

Tamara zgaduje twoją obawę. "Nie, tylko rysunki. Na szczęscie, bo lalek i innych zabawek w Zonie ostało się dużo. Brrrr, nie chcę nawet myśleć..."
"To nie myśl" - odgrywasz scenę z kapeluszem.
"Ha! Wreszcie ktoś obsadził mnie jako królewnę a nie kota w butach!" Tamara bierze twoją rękę i przyciąga cię do siebie całując cię z uśmiechem.