...tylko jak się zastanawiasz, gdzie niby może być ten "Market"?

W zasadzie pierwsza skrytka jest po drodze...

Ruszasz żywo w tamtym kierunku. Mijasz kilkanaście domów. Kątem oka na ganku jednego z domów zauważasz jakiś ruch. Odwracasz w tamtą stronę głowę. Zauważasz siedzącego w drzwiach dużego, czarnego kota. Nie, panterę. Nie, to jest za duże na panterę. W porywie paniki sięgasz po broń, wtedy kot nagle wstaje na dwie łapy... ma zdecydowanie kobiecą, smukłą, pokrytą czarnym futrem sylwetkę, ale kocią głowę i ogon. W ułamku sekundy robi zwrot, i ze zdumiewającą gracją znika w mroku wnętrza.

Całość stała się tak szybko, że nadal nie jesteś pewien czy to nie było złudzenie.

[PDA jest na bieżąco aktualizowany, sprawdzać starego linka]

Ruszasz żwawo dalej, trzymając rękę na kolbie broni i rozglądając się nerwowo. Od czasu do czasu zerkasz na PDA.
"Najnowsze" mapy wcale nie są takie nowe. Z domu, przy którym ma być skrytka pozostały zgliszcza. Z tyłu znajduje się spora betonowa szopa, chyba garaż na sprzęt rolniczy - nie uszkodzona przez ogień. To gospodarstwo nie ma płotu, zapuszczona ruina z zapadłą studnią przed zgliszczami zarośniętymi pokrzywami.

Szukasz po szopie przez kilkanaście minut bez skutku - oprócz starego regału na części i metalowego stołu szopa jest pusta, ale podłoga jest żwirowa... całą przekopać? Uhhh. Wreszcie pukasz się w głowę i czytasz opis skrytki w PDA. No jasne, patrzysz gdzie dach zbiega się ze ścianami i widzisz szmaciane zawiniątko gdzieś na górze muru, blisko jednej z belek podpierających dach, leżących na murze - jest jakieś 5cm prześwitu między dachem a ścianami. Tylko jest to dobre 3 i pół metra nad ziemią. Regał starczyłby na wysokość spokojnie (ma ze dwa i pół metra) ale jest o wiele za ciężki żeby przewlec go pod przeciwną ścianę. Stół niestety jest o wiele za niski. Obchodzisz jeszcze szopę, nie, nie ma na zewnątrz opartej drabiny, a i żadne z drzew w sąsiednim sadzie nie nachyla się we właściwym kierunku. Patrzysz bezsilnie z dołu na to zawiniątko i myślisz jak je stamtąd ściągnąć?

Robisz sobie chwilę przerwy i brnąc po pas przez bujne pokrzywy docierasz do studni. Wał z korbą i łańcuchem w całości wyłamany z podpór, poprzerastany pokrzywami, przepróchniały i pordzewiały leży w pokrzywach obok, ale drewniana pokrywa na studni jest w dobrym stanie. Pociągasz za rączkę na pokrywie unosząc ją.

HUK

rzucasz się w tył, broń w ręku.

och, to tylko wrona. Wyleciała spod pokrywy jak tylko zobaczyła światło i poleciała w dal. Tylko skąd tam wrona? Ktoś ją musiał tam zamknąć...
Klnąc poparzone pokrzywami ręce wstajesz i tym razem delikatnie i z daleka otwierasz klapę. Ostrożnie i z bronią w ręku zaglądasz przez krawędź. Ze dwa metry w dół jest tafla wody, po niej pływa jakiś przegniły kawałek deski (który pewnie wronie uratował życie). poza tym nic, omszałe ściany z betonowych kręgów.

Wewnątrz studni nic nie ma. Ale jak dostać się do tej skrytki?
...klniesz na pokrzywy czując jak na ramionach robią ci się bąble.

Pechowo sam dom jest spalony do ziemi a szopa jest zupełnie betonowo-pustakowo-stalowa. Próbujesz najdłuższą gałęzią znalezioną w sadzie obok, jest dosłownie o 20cm za krótka, nawet jak podskoczysz...

O. Niezły pomysł. Stół co prawda ciężki jak diabli, spawany z grubej stali (i po śladach na wierzchu sądząc, nie bez powodu. Chyba ustawiano na nim silniki od traktorów)

Bez większych problemów spychasz zawiniątko na drugą stronę muru po czym wyjmujesz z trawy na zewnątrz.
...swoją drogą, zastanawiasz się jak je tam Węglarz umieścił?...

Wracasz do środka, po czym rozwijasz szmatę, a następnie papier parafinowy (wodoodporny) w środku.
Widzisz pistolet, dwa magazynki i dwa pudełka z nabojami. Pistolet rozpoznajesz jako klasyczną PM-kę. Magazynki są puste, ośmionabojowe. Pudełka z amunicją "Wolf performance ammunition", rysunkiem wilka na wieczku. Jedno pudełko jest pełne, w drugim jest jeszcze 12 naboi. Zużywając te dwanaście oraz cztery z drugiego ładujesz oba magazynki, jeden magazynek umieszczasz w pistolecie, drugi w kieszeni.

Zastanawiasz się, czy już załadować pierwszy nabój do komory, czy zostawić to na później. Jednocześnie twoją uwagę przykuwa śrubka. Nieduży sześciokątny łeb śruby wystaje z boku pistoletu, jakieś 2cm przed blokadą. Utleniona powierzchnia nie pasuje do reszty pistoletu. Stwierdzasz, że palcami jesteś w stanie łatwo śrubę obrócić o pół obrotu w jedną albo drugą, wykręcając lub wkręcając ją o jakieś pół milimetra, dalej nie puszcza. Zostawiasz ją na razie wkręconą, jak znalazłeś i zastanawiasz się czy to w ogóle strzela.

Chowasz pistolet na razie do bocznej kieszeni plecaka, co by w miarę łatwo było wyjąć, myśląc że szkoda, że nie masz kabury. Pełne pudełko z amunicją ładujesz do głównej części plecaka, nad pustym zastanawiasz się chwilę, po czym zostawiasz.

Z niemałą satysfakcją odfajkowujesz skrytkę jako znalezioną w PDA.

Wychodzisz odważnie w stronę drogi, ścinając zakręt przez sad obok sąsiedniego domu. Od niechcenia wyciągasz pistolet, żeby go obejrzeć, twoja pierwsza -prawdziwa- broń w końcu. Porównujesz w dłoniach ze swoim samopałem. Ciekawe, który bardziej zawodny.

Twoje myśli przerywa głośne warczenie. Zrównałeś się właśnie z gankiem sąsiedniego domu, idąc przez sad starych jabłoni w stronę mostku nad rowem do drogi. Odwracasz się błyskawicznie.

Na ganku stoi przyczajony pies. Wielkości doga, ale prawie nie ma sierści, brunatna skóra pokryta jest bliznami. Powierzchnia czaszki jest litą blizną, ani oczu, ani uszu, ani warg na dziąsłach, ropiejąca dziura w miejscu nosa. Mutant! Musiał przedostać się przez kordon!

Przez twoją głowę przelatuje tuzin myśli na raz, mało amunicji do samopału, pistolet jest niesprawdzony, jeśli chybisz z samopału to cię dopadnie, a może jak się wycofasz to sobie odpuści, samopał masz już naładowany a w pistolecie trzeba nadal załadować pierwszy nabój, a co jeśli twój samopał wybuchnie? I co jeśli ta śrubka to dodatkowa blokada?

Trzymasz dwie bronie w dwóch rękach, pies rusza w twoją stronę powolnym krokiem, warcząc.

Pistolet łapiesz w zęby, bo tak najszybciej. Przykładasz kolbę samopału do ramienia, odciągasz do przodu spust, co pełni jednocześnie rolę naciągnięcia kurka i odbezpieczenia bezpiecznika, szybko mierzysz i z nadspodziewanym spokojem pociągasz za spust.

Huk, ból uderzenia kolby. Trafiłeś, psem aż rzuciło w tył jakby dostał potężnego kopniaka w klatkę piersiową... gdzieś takiego jakiego ty dostałeś w ramię. Dzwoni ci w uszach. Widziałeś, jak żwir dookoła psa w kilku miejscach wytryskuje fontanną, klatka piersiowa psa dostała cztery spore dziury. Leży w drzwiach, unosi głowę, powoli wstaje na łapy. Teraz dopiero przypominasz sobie słowa Węglarza, "Jeśli wyczekasz do ostatniej chwili..."

Zwykły pies po takim trafieniu nie żyłby albo przynajmniej stracił przytomność. Temu z pyska wydobywa się głuchy warkot, warczeniu towarzyszą bąble z krwi wydostające się z ran w klatce piersiowej.

Najpierw musiałbyś wygrzebać nabój z kieszeni, otworzyć łamaną lufę, wyrzucić starą łuskę, włożyć nabój, zamknąć, wycelować. Nigdy nie zdążysz. Masz nadzieję, że rany psa uniemożliwią mu pościg, inaczej trzeba będzie polegać na pistolecie.

Ruszasz biegiem, i już po czterech krokach stwierdzasz, że nie masz szans. Pies rzuca się w pogoń, tylko lekko kulejąc na jedą przednią łapę. Upuszczasz samopał, łapiąc pistolet z zębów, przypominając sobie że masz jeszcze swoją wierną finkę... masz może sekundę na decyzję.

Futrzyska, odwagi! Tak nudnie prowadzę, że nikomu się nie chce grać?

Dodatkowo, sugestie, jakie wprowadzam, to tylko propozycje. To nie jest gra "jeśli wybierasz opcję A, skocz na stronę 43". Można rzucać własne, zupełnie inne pomysły, a jeśli będą ładnie opisane to szansa jest duża że się udadzą.