Dawg: "Spoko, na razie gość jest nieprzytomny i jak go nie podłatamy to się nie obudzi. Dobra, chwilowo się nie przydam to zajmę się krępowaniem a potem łataniem jeńca."

Palladyn: "Raz, nie mam, został w bazie. Dwa, nie przebije chyba że zupełnie przepróchniałe. Kord i owszem, choć i to od biedy."

Kapłan: "Okay, idę w twoje okolice, znajdę coś. Jak tam anomalie, mutanty i inne przeszkadzajki w tym gąszczu?"
"Spokojnie, przeprowadzę" słyszysz głos Tamary.

Azot oddelegowuje dwóch żołnierzy po nosze - jakieś się tam w bazie niby znajdą.

Mija kilka minut.

Tamara z Kapłanem szukają sensownego stanowiska przy niedalekiej chacie.

Dawg i Palladyn zajęli się krępowaniem jeńca.

Szura z Wanią znaleźli nosze, spotkali po drodze dwóch stalkerów, którzy przywlekli do bazy zwłoki monolitowca. Wania doposażył się w jego PDA i karabin i teraz walczy z ustawieniami próbując wprowadzić swoje dane i zidentyfikować się jako przyjaciel, obaj niespiesznie podążają w twoją stronę dość okrężną drogą. Za parę minut pewnie dojdą.

Manewr oskrzydlający Monolitu został powstrzymany. Trwa impas, i pewnie potrwa dopóki któraś ze stron znów na coś nie wpadnie...

Ogólnie to posługiwaliście się tylko tym "ogólnym szyfrowanym" od wprowadzenia go... jakieś 15-20 minut temu. Jeszcze temu czy owemu czasem się coś na ogólnym wyrwało ale szybko wszyscy załapali. Nie to żeby Monolit pomyślał że zniknęliście - to dość powszechna procedura i raczej zaskoczyło ich że gadacie na ogólnym.
Pytasz o materiały wybuchowe i sprzęt ciężki.
"Granatnik podwieszany, jakieś 10 granatów."
"Pięć lasek dynamitu"
"Granat nasadowy do AK"
"Z osiem granatów" "Ja dwa" "Ja trzy"... ogólnie, granatów sporo.
...chwila milczenia
"Wyrzutnia rakiet, jednorazowa. Ale wolałbym żeby poszła na coś bardziej... pancernego."

Zadajesz Tamarze pytanie. "Szczerze to nie wiem. Nie mam pojęcia jak by to zadziałało... raczej nie słyszałam żeby ktokolwiek inny niż oni modlił się do Monolitu, czy to na żarty czy na serio,"

Masz jedną z modlitw Monolitu zapisaną w PDA, skopiowaną z PDA monolitowca.

Wyszukujesz plik...

Cytat:

Благодарим Тебя за то, что раскрыл слугам Твоим козни врагов Наших.
Озари Сиянием Своим души тех, кто отдал жизнь за воисполнение Воли Твоей.
В бой, защитники Монолита!!! В бой!!!!

Отомстим за падших братьев наших.
Да будет благословенно их Вечное Единение с Монолитом!
Смерть... Лютая смерть тем, кто отвергает Его Священную Силу!!!

Tłumaczysz w zakresie swojego słabego Rosyjskiego i z pomocą Tamary.

Cytat:

Dzięki ci za wyjawienie twym sługom knowań naszych wrogów.
Oświeć swoim blaskiem dusze tych, którzy oddali życie za wypełniene woli twojej
Do boju, obrońcy Monolitu, do boju!

Pomścimy naszych poległych braci
Błogosławione niech będzie wieczne pojednanie z Monolitem
Śmierć ... Straszna śmierć tym, którzy odrzucają jego świętą moc!

Pytasz Azota. "Bez radiopelengatora, i to dobrego, nie ma szans. Tutaj w bazie jest jeden ale zepsuty. Poza tym chyba jeszcze tylko w Rudni-Weresni mają drugi. Można spróbować... Jar, ja się zgrywam ty mnie opierdalasz?"

Chwilę później słychać taką wymianę na głółnym. Potem pojedynczy wystrzał. "Macie nowego ducha" odzywa się Misza przez PDA.

Przez chwilę przebiega ci taka wizja przez myśl, ale instynkt samozachowawczy jest silniejszy.

"Dwóch ich było, jeden ukrył się w jednym z budynków, od niego masz kropkę, drugiego dopadłem."

Tamara odpowiada, źe nie wie. Ale niepokoi ją ten pomysł.

I granatnik i wyrzutnia są w budynku dowództwa w bazie. "Granatnikiem trafię z tej odległości może w budynek w którym są Monolitowcy... przy odrobinie szczęścia i odrobinie światła.

Korzystając z chwili przeładowujesz amunicję z uszkodzonego magazynka do dobrych.

"Spokojnie, z zachodu nie zajdą, mam cały teren na widoku" mówi Alex. "Wy mi wschodu pilnujcie.

Na głównym pojawia się trochę ruchu. Ktoś raportuje że stado mutantów wyszło z lasu (na szyfrowanym szybko dementowane). Ktoś rzuca ofertę że ma do sprzedania rację żywnościową z trupa Monolitowca. Autentyczna oferta, goście się ewidentnie licytują o to.

Tamara mówi, że rozmowy słyszy ale zlokalizować postaci po dźwiękach na tą odległość nie da rady. Wspominasz jej o pomyśle wnerwiania Monolitowców... Bóbr cię poklepuje po ramieniu. "Taliesina z nami nie ma ale parę jego kupletów znam. Zaśpiewać do radia?"
"Śpiewaj! Szkoda że megafon diabli wzięli!"

...i zaczynają się sprośne piosenki gdzie Monolit dostaje w dupę. Słabo łapiesz ukraiński ale czasem sam wybuchasz śmiechem. A kiedy Bobrowi kończy się repertuar, dostajecie wsparcie z Domu Kultury... z gitarą!

"Widzę te okienka, mam akurat taki kąt, że nie mam szans trafić bo to gruba belka a okienko wąskie i z tego kąta nie mam widoku do środka. O tyle dobrze, że on nie ma widoku na mnie. Tutaj, przy bardzo dużej dozie szczęścia, ale na ten dystans to po prostu boski poziom, mógłbym mu odstrzelić lufę."

Widziałeś, okienko może 15cm szerokości wycięte w belce o ok. 20cm grubości. Króliki tędy wypuszczali albo coś w tym stylu.

"Nie, nie ma i gdyby był to bym zadbała żeby go nie było. Dziękuję serdecznie takie rzeczy to proszenie się o kłopoty. I nie sądzę, żeby dali się nabrać."

Tamara informuje: "Na wschodzie pustki po horyzont, chyba jakieś snorki wypełzły ze snorkowiska ale trudno na pewno powiedzieć, daleko. Na północy stadko psów pod samym lasem, na wprost lejka, Chyba coś jedzą."

"Dom Kultury się wyśpi, to nas wesprą" Azot odpowiada na twoją sugestię. "Ale trzeba pilnować tyłów, Monolit może znowu próbować nas zajść"

Bóbr patrzy na zegarek. "Wschód około piątej, świt około czwartej, jest wpół do czwartej. Ale przy tej pogodzie licz że świt się z pół godziny opóźni."

Siedzicie i czekacie.

Pół godziny później ranny odzyskał przytomność, poprosił cię o wodę, napoiłeś go z manierki. Potem znowu zapadł w niespokojny sen.

Robi się jakby odrobinę jaśniej. Bóbr szczęka zębami, ty jesteś wdzięczny losowi za Dragonskina bo zrobiło się zimno. Słyszysz trzask nowej zakrętki na butelce. "Zdrowie" - Bóbr otwarł flaszkę i popija z gwinta zdrowo, oferując ci. Po prawdzie musisz powiedzieć, że masz ochotę.

Budzisz rannego. Próbuje się poruszyć, nie bardzo. Bóbr daje mu flaszkę, z podziwem patrzysz jak ją duszkiem opróżnia.
"Daj jeszcze dziesięć minut i będziesz mógł mnie wystrzelić z katapulty."

Nadal nie ma wiatru ale podnoszą się poranne mgły. Już teraz stronę Monolitu ledwo widać. Za jakieś piętnaście-dwadzieścia minut będzie zupełnie "tonąć w mleku".

Zbierasz co się przyda do chlebaka. Bóbr układa swoją flarę (do rzucania) w gotowości.

Nie, ranny żadnego uchwytu nie ma, weźmiecie go zakładając jego ręce sobie za głowę.

Z artefaktami o tyle problem, że ranny ma już wszystkie 5 kieszeni obsadzone i nie bardzo jest co usunąć. Skrętak jeden już ma, od Bobra. Złotą Rybkę wkładasz mu do kieszeni na artefakt, Duszę każesz włożyć do ust i nie zgubić.

Przez chwilę czekasz na mgłę, rozmawiając przez PDA. Dostajesz nagle wiadomość "Ruszaj, Dziki! Twoi snajperzy się gdzieś wynieśli, nie zdążyłem nic zrobić, tylko mi ich ramki mignęły. Masz przez chwilę czystą drogę!"

Bóbr rzuca swoją flarę. Ruszacie biegiem. Cholera, w tym mleku nie widać dokąd biegniecie. Chwilę później układacie rannego na łóżku w izbie domu, na którego strychu Tamara i Kapłan zajęli stanowiska snajperskie. Artefakty robią swoje, nawet mu się krwawienie nie odnowiło. Dwóch wojskowych z noszami i apteczką bierze się za opatrywanie go, zdejmując mu na razie kamizelkę - odbieracie swoje artefakty. "Budiet żyw" mówi Iwan.

"Spasiba, Stalkier" - ranny ściska ci rękę.
Podejmujesz też swój plecak porzucony pod ścianą.

Absolutnie się nie obrażę

O Sprężynie możesz myśleć jak o piłce o współczynniku sprężystości dużo większym od 1 - rzeczy odbijają się od jej kulistej powierzchni niej z siłą proporcjonalną do siły, z jaką uderzyły, tylko jeśli od zwykłej piłki odbiją się z energią mniejszą niż ta, jaką miały z chwilą uderzenia z uwagi na straty, od Sprężyny odbijają się z energią dużo, dużo większą.
I "piłka" ugina się pod naciskiem (albo jak wolisz, działa z kilkumikrosekundowym opóźnieniem), tak, że jeśli coś uderzy pod kątem słabo, powoli, stosuje się zasada kąt padania równy kątowi odbicia. Jeżeli uderzy mocno, jak pocisk, nieraz "przejdzie" na drugą stronę zanim zostanie wybite, i wtedy może wystrzelić nie "w tył" tylko "w przód", na drugą stronę.
Co ciekawe, nie działa trzecia zasada dynamiki - przedmiot odpychany samą Sprężynę nie oddziałuje.

Co do "tarana", istotnie, pogubiłeś się Leżał sobie jeszcze nieobrobiony koło bazy, i w sumie nie zwróciłeś uwagi, czy go okroili czy nie.

Szansa jak najbardziej jest - wycofać się dasz radę, droga do bazy otwarta, a jeśli okaże się, że jest okrojony, to z Białym Kompasem dałbyś radę go truchtem przenieść całą drogę sam. (tylko byś musiał odjeść i odespać, po takiej przebieżce zdjęcie Kompasu = śmierć).

W "lasku", gąszczu, przez który docierałeś na obecne stanowisko jest kilka zruinowanych chat, z czego conajmniej jedna murowana. Gruzu, betonu pod dostatkiem. Poza tym w praktycznie każdej chacie znajdziesz duży kuchenny piec kaflowy, po delikatnym potraktowaniu "Sprężyną" będzie duuużo gruzu.

Wymieniasz artefakty.
Dusza jest odrobinę lepsza niż Kulebiak w leczeniu ran i obrażeń (ale za to nie radzi sobie wcale z infekcjami i truciznami), założenie jej uśmierzyło ból, ręki w zasadzie możesz lekko używać, ale pełne zaleczenie rany potrwa pewnie jeszcze parę godzin. Z drugiej strony, zestaw z muszelką napromieniowuje cię tylko podczas intensywnego wysiłku (kiedy Muszelka działa), przez resztę czasu usuwa z ciebie radiację.

Dawg zgłasza, że właśnie kończy. Musiał Monolitowca tak skrępować, żeby kiedy się obudzi ran sobie nie pootwierał bo się wykrwawi.

Rozmawiasz z Azotem przez PDA. "Jak ci się chce biegać do Domu Kultury, to biegaj. Z mutantem nie powinniście mieć problemów z przeniesieniem tego we dwójkę. A ja w międzyczasie zagadam do nich żeby ktoś wyszedł z toporkiem i żeby wam to ociosali do jakiegoś sensowniejszego rozmiaru zanim dotrzecie. Tylko Tamarę nam zostaw. Na razie mamy impas, ale może będą się we mgle podkradać a wtedy jej uszy będą nieocenione. My w międzyczasie spróbujemy coś sklecić z belek..."

Tamara daje ci buziaka i życzy powodzenia.
Zastanawiasz się nad plecakiem. Ciężki dosyć, nie jesteś pewien, brać czy zostawić, czy może zostawić w bazie wojskowej przed wyprawą do Domu Kultury...?

...cała operacja zajmuje wam około godziny i we mgle zaczyna robić się już jasno. Po przybyciu do "Domu Kultury" zobaczyłeś, że kilku stalkerów ociosało "taran" do rozmiarów takich, że jeden z trudem a dwóch z łatwością to może nieść. Dawg ładuje sobie pniaczka na ramię, ty podtrzymujesz koniec. Ruszacie w szóstkę, bo czterech stalkerów z Domu Kultury zdecydowało, że jak wam pomogą to może załapią się na coś ze sprzętu Monolitowców.
Wkrótce docieracie do zabudowań w gąszczu równo na północ od "Krzyża".
Świta. Światło świtu rozświetla nieco mgłę, przez co nie widać na dalej niż kilka metrów. Mleko. Trochę trudno będzie tamtych ostrzeliwać nie widząc zabudowań w których są, ani nawet skraju działki, na której się schroniliście.
Od strony bazy słychać jakieś strzały. Przez PDA dowiadujesz się, że wasi utłukli kolejnego, próbował się podczołgać z boku.
[mapkę i inwentarz uzupełnię później]