To tak jak mojemu kumplowi, też z matmy z resztą. No dasz rade Toris, zdasz w sierpniu, ale jednak szkoda, że już rok masz zmarnowany.

Artykuł wredny i autor prawie non stop się powtarzał z tekstem "Chyba masz problem z...", no, ale taki charakter tekstu, chciał po prostu być wrednym. Ale nie mogę, po prostu nie mogę napisać, że się z nim nie zgadzam. System edykacji matematyki w Polsce jest zepsuty i to bardzo, wiem to po swoim przykładzie, ale kurde matematyki idzie się nauczyć. Wystarczy chcieć. Miałem w szkole problemy, ale zawsze sam rozwiązywałem zadania na lekcji, prawie nigdy nie pytałem kogoś jak się robi zadanie nr. 312, czy 241, które było akurat robione na tablicy. Sam starałem się wszystko zrozumieć. I np. zrozumiałem trygonometrię, logarytmy w miarę też. Do tego musiałem jednak chodzić na korepetycje - jestem człowiekiem, który do nauczenia się czegoś potrzebuje więcej czasu, a samoukiem nie potrafię być. Tak więc chodziłem na korki, po których babka zawsze zadawała mi z 2 zestawy zadań do zrobienia w domu. Efekt? Nauczyłem się matmy. Wiadomo, nie idealnie, ale się nauczyłem. I zdałem maturę z matematyki dużo lepiej niż się spodziewałem, bo ja brałem pod uwagę zdanie poniżej 40%.
A kto w mojej klasie nie zdał matematyki? Nie licząc jednego kolegi, to matmy nie zdały osoby, które olewały lekcje, rzadko przychodziły, a jak już były na lekcji to wolały rozmawiać z kolegami z ławki, zamiast się skupić na tablicy. Owszem, są przedmioty, na których można olać nauczyciela i pogadać z kolegą, a potem wykuć się z książki lub zeszytu (np. biologia), ale są przedmioty, które jednak wymagają bezwzględnej uwagi, nawet jak są nudne.

Kiedyś myślałem, że matematyka mi się, aż tak w życiu nie przyda. Że owszem, trzeba umieć liczyć pieniądze, albo rozumieć co to znaczy, że ma się jeszcze do przejechania 5 km. Albo, że na trzecim przystanku wysiadam, ale myślałem, że więcej mi się matma nie przyda. Każdy mi mówił, że się myle, że matma najbardziej się przydaje, że to królowa nauk. A ja sobie ironizowałem i kpiłem z tego. A teraz? Wiem, że się matma przydaje, cieszę się, że choć trochę ją umiem i wierzę, że przy ciężkiej pracy uda mi się nadrobić zaległości, jakie u mnie wywołał brak dyscypliny w szkole i bardzo częste zmiany nauczycieli w szkołach. Wszystko się da, wystarczy tylko chcieć. *

A przykład podrzucony przez ciebie Sharpy udowadnia, że warto znać matematykę. Chociażby po to, żeby móc się pośmiać z klienta firmy, w której byśmy mogli pracować

EDIT:
* Dlatego wierzę, że Torisowi i mojemu koledze uda się poprawić matmę. O ile się przyłożą do nauki i będą ciężko pracować, a nie obijać się.