Tak w sumie to miałem małe wątpliwości, czy w ogóle zakładać ten temat i jaki miałby mieć on sens, ale po dłuższym zastanowieniu stwierdziłem, że i tak nie mam nic do stracenia, a nuż się trafi jakaś pomocna rada, która faktycznie coś by zmieniła w moim życiu, ale do rzeczy:

Ciężko w ogóle mi o takich rzeczach pisać, gdyż rzadko mówię na swój temat. Zazwyczaj uważam, że to trochę egoistyczne, dlatego na temat własnej osoby nigdy nie rozmawiam, ale od pewnego czasu mam takie... Śmieszne, ale zarazem niezbyt przyjemne uczucie samotności w tłumie. Co chcę przez to powiedzieć - mam kolegów ze szkoły, czasem się wyjdzie na bilard, kręgle, czy coś. Mam dziewczynę, co prawda jest to związek na odległość i widzimy się raz w roku, ale trzymamy się ze sobą już dwa lata. Z rodziną się kłócę, ale nie ma żadnych poważniejszych problemów. Tak samo znajomi z dajmy na to... Hm... Imvu, czy Second Life'a. Czasem się doń mocniej przywiązuje, czasem mniej, ale to nie o to chodzi. Fakt, że pomimo takiego statusu quo, gdzie nie dzieje się nic przełomowego w moim życiu to... Coś mnie gryzie na sercu. Tak czasem rozmawiam z ludźmi, urywa mi się wątek, bo popadam w zamyślenie. Wydaje mi się, że po prostu do tego świata nie pasuję, jestem zbędnym puzzlem, bądź dodatkowym elementem układanki, który negatywnie wpływa na kompozycję. Nie umiem jakoś czuć prawdziwego szczęścia wśród tego wszystkiego. Niby się uśmiecham, chichoczę, żartuję. Mam swoje zboczone humorki, swój sposób bycia, ale wrzucając wszystko do worka, zostaje fakt, że czuję się tak jakby... Samotny. Czegoś mi brakuje w życiu. Jest taka jakby dziura w sercu, którą nie wiem co wywołało i nie mam pojęcia, czym zalepić. Próbowałem gipsem i zaprawą murarską, ale to chyba nie to x]. Mniejsza. I to uczucie, które tak kłuje naprawdę zaczyna mnie irytować. Kiedyś jakoś mogłem cieszyć się nawet z głupot, dzisiaj jakakolwiek pozytywna myśl przychodzi mi z trudnością. Zwłaszcza jak widzę w koło ludzi szczęśliwych, beztroskich. Tak jakoś jest... Szaro... Czarno... Ponuro. Bardzo bym prosił o potraktowanie tematu poważnie.

Cytat:

Powodów Twojego problemu może być wiele, na pewno te które wymieniłeś (kłótnie w domu, związek na odległość)

Fakt, coś w tym jest, jednak staram się tym nie przejmować, odkładać na bok, gdzieś w dal, by mi nie zawadzało w głowie.

Cytat:

staraj się nie myśleć o tym jak źle się czujesz tylko "żyj chwilą"

To jest to, co mówiłem kiedyś każdej osobie, która miała jaki problem. Oj, hipokryta ze mnie.

Cytat:

Możesz też pogadać o tym problemie z bliskimi Ci osobami i przyjaciółmi - zobaczysz, że wcale nie Ty jeden masz taki problem.

Brzmi prosto, choć u mnie ze szczerą przyjaźnią nie jest zbyt dobrze. Jestem w środowisku osób JP, kozaków i w ogóle ludzi, którzy na siłę robią z siebie szpanera.

Cytat:

nawiązywanie nowych znajomości ale nie tych wirtualnych (chyba ze zamierzasz jeździć po Polsce i poznawać ich osobiście)

Mi nawiązywanie wirtualnych znajomości przychodzi o wiele prościej, niżeli tych realnych. Głównie dlatego, że ja się wśród zwykłych ludzi tak trochę skrępowanie czuję. Bardziej swobodnie wśród Otaku i futer, a takowych w moim miejscu zamieszkania nie ma. Przynajmniej próbowałem szukać, ale... Kiepsko się to skończyło.

Cytat:

Brzmi jak pospolita depresja. Serio.

Takowe też często mam. c: To akurat jest normalne w mojej osobie i zdążyłem przywyknąć. Poza tym depresja jest tymczasowa raczej.

Cytat:

Brzmi jak typowe gadanie emo szesnastolatka. Serio.

Długa grzywka jeszcze nie jest oznaką bycia imoł sexteen. Choć może...

Cytat:

Typowa młodzieńcza depresja, przejdzie Ci.

Ojczulek mówił tak samo.

Cytat:

Aha - jeśli widziałeś się z dziewczyną dwa razy w ciągu dwóch lat to sorry, ale to nie jest związek.

Może i nie jest, ale możesz być pewien, że mamy ze sobą zaplanowane już życie, bowiem przyjeżdża do mnie na studia na stałe. Również jestem całkiem przekonany o jej wierności. To jest osobliwa osóbka.

Cytat:

znajdź sobie porządne hobby.

Spoko. *le sarcasm*

Cytat:

granie w papierowe rpg.

Uwielbiam i grałem kilka razy, jednak mam tyle ku temu okazji jak kot napłakał. q.q

Cytat:

A mi to wygląda na kogoś kto nie dostał porządnego kopa w dupę od życia. Jeśli kiedyś wpadniesz w taki dołek że będziesz musiał przeżyć miesiąc za 300 zł, umrze ci ktoś bardzo bliski, będziesz miał poważne problemy z wymiarem sprawiedliwości albo ze zdrowiem; to po takim czymś zaczniesz cieszyć się życiem i szanować każdą chwilę spędzoną z rodziną czy znajomymi.

Odhaczmy zdrowie. Masz rację jednak. Człowiek docenia rzeczy tylko po ich stracie.

I właśnie dla takich ludzi się staramy, by udowodnić, że ze schematów i stereotypów można się wyłamywać, muehe. C:

Cytat:

pisanie

Score.

Dobra, wiem już co chciałem wiedzieć i chyba nie dowiem się niczego ciekawszego. W każdym razie dziękuję za obiektywizm.