Cytat z "Wolfheart": (Link »)

Nie miał, bo homoseksualizm występuje w naturze, nie jest indukowany czynnikami chorobotwórczymi ani nie da się go wyleczyć, nie ma też zasadniczych różnic ponad te, które wynikają z efektu wzmacniania cech typowo męskich, ale to samo występuje np. w wojsku.

Już typowo informacyjnie - swego czasu homoseksualizm był uważany za chorobę oraz go leczono - ze stuprocentowymi pozytywnymi skutkami. Stąd niejako nadal nadawałby się pod pojęcie choroby (gdzieś był artykuł o tym, jak to spełniał bodaj wszystkie tego warunki), acz by się lewactwo zbulwersowało i na stryczku skończyłby ten odważny, który by homoseksualizm wpisał do rejestru chorób, czy co to tam jest.

Tyle tylko, że osoby poddawane temu leczeniu nie były do tego zmuszane - był to eksperyment za zgodą zainteresowanych, którzy mając orientację 100% homo, a więc najwyraźniej w stopniu bardzo im przeszkadzającym w funkcjonowaniu "normalnym" kilka lat temu, stwierdzili, że sami sobie nie poradzą i chcą wszelkimi sposobami się tego pozbyć - uprzedzając komentarze o tym, że "wyleczyli by się i sami skoro bardzo chcieli" od razu zaznaczę, że widać właśnie nie potrafili sami ze sobą pójść do porozumienia, skoro dobrowolnie pozwalali na jakieś tam eksperymentalne terapie - nie zmienia to faktu, że w każdej chwili mogli zrezygnować, gdyby było to takie straszne i nie do wytrzymania co im robili :p A i sama zresztą znam osobę, która choćby ze względu na wiarę chętnie by się zgłosiła na leczenie z tego właśnie powodu, gdyby tylko było to powszechnie leczone i nie było to bardziej problemowe jak standardowe wyjście do lekarza :p
"Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia" więc i zwyczajnie kwestia tego, że czasy się zmieniły i ludziom już orientacja inna jak większości jakoś specjalnie nie przeszkadza. Acz nadal nie zmieniły się (na szczęście) na tyle, żeby pozwolenie na wychowania dziecka homoseksualistom mogło mieć dobre bądź neutralne skutki. I, że tak powiem - dla adopcji dzieciaków przez parki złożone z osób jednej płci mówię http://www.youtube.com/watch?v=1MLry6Cn_D4

Cholernie bym się zdziwiła. Albo się jest homo (gdzie opinia innych może mieć wpływ na to, że takie, nie inne preferencje zaczynają przeszkadzać w funkcjonowaniu samego zainteresowanego, ew. jest wierzący, jak choćby w przypadku znanej mi osoby, i przy cotygodniowej wizycie w kościele bije się w pierś, że nie może w pełni uczestniczyć z życiu kościoła, bo ma "nieczyste myśli" czy cholera wie co, albo nie może mieć dzieciaków, bo mu nie stanie za przeproszeniem, albo kilka innych rzeczy), albo się jest hetero, gdzie nie ma zbyt wielu czynników popychających do tego, żeby orientację zmienić

Szukałam artykułu, o którym wspominałam, acz niestety nie trafiłam. Za to mam równie ciekawy:

http://www.homoseksualizm...ob-psychicznych

Gdzie pragnę zauważyć, że furry i wszechobecna w tej kulturze seksualność ocierająca się o zoofilię wręcz w jakimś stopniu (a chyba większość ludzi jest tutaj bi bądź homo statystycznie, w dodatku to właśnie homoseksualiści [choćby Ingo] zakładają/chętniej wypowiadają się w tematach dotyczących seksualności, a taka otwartość rodziców zdecydowanie nie byłaby dobra dla dziecka) wydaje się już dość znaczącą psychopatologią. Stąd, Tymo, nie wiem jak wychowałbyś dzieciaka, ale mam nadzieję, że żaden Ci w łapy nigdy nie wpadnie...

+ znalazłam coś o terapii Nicolassiego, która jest stosowana aktualnie w wielu krajach (w tym w Polsce) na pacjentach, którym przeszkadza własna orientacja. Z tym, że metoda ta przynosi w ok 30% skutki pozytywne, w 30% odnotowuje się znaczącą poprawę, a reszta pacjentów jest na terapię "odporna", stąd podejrzewam, że ta, która miała pełnię skuteczności, była czymś innym niż zachęcanie homoseksualistów do przyjaźni z mężczyznami heteroseksualnymi unikając przy tym jakiegokolwiek pożądania czy innych tego typu psychologicznych pierdół, które najwyraźniej sporej części pomagają. (nie chciało mi się dokładnie zagłębiać w proces leczenia, stąd jest to z mojej strony bardzo po macoszemu potraktowanie tematu). Ponadto ze znanych mi metod było pokazywanie zdjęć "pięknych mężczyzn" i dostawianie do tego czegoś obrzydliwego - np środki wymiotne czy inne tego typu pierdoły. Nie pomnę już.

Ingo - ależ da się to wyleczyć i nie wiem czemu, jeśli ktoś chce, odmawiać mu przywileju do tego, żeby takiej terapii się poddał. Skoro mu to ww życiu przeszkadza i się decyduje, to znaczy, że uważa, że gorzej jak będąc homoseksualistą mu już nie będzie i tak.
Ja sama będąc sobie furry tylko z grzeczności nie wyrażam tutaj swojego zdania o homoseksualistach, bo zwyczajnie mam świadomość tego, że będąc sobie na forum muszę jakieś zasady zachować. A dzieciaka-pedała jakbym miała kiedyś mieć to bym już mu wybiła z głowy takie rzeczy domowymi sposobami. + nie wiem czy mi się wydaje, ale większość homoseksualistów też okropnie nietolerancyjni i wręcz nienawiścią pałają do ludzi odmiennych poglądów niż ich, nawet, jeśli mają poprawne argumenty i nie mówią w żaden napastliwy sposób

Ależ Fuma, Ty akurat znasz mnie, zdaje się dość dobrze i wydaje mi się, że wiesz dobrze, że moje zapędy rodzicielskie są na zasadzie "mogłabym zdechnąć z głodu, byleby jeśli się zdarzy dziecko, miało w życiu jak najlepiej i żeby nie mogło powiedzieć w życiu, że kiedykolwiek było mu źle". Co nie zmienia faktu, że dając od siebie maksymalnie dużo, wymagałabym kilku rzeczy podstawowych. A nawet, gdyby się zdarzyło, to żeby w życiu nie przyszło mu do głowy mówić mi o tym, ani się obnosić w jakimkolwiek sensie, bo dla mnie byłoby to "hańbą", że dzieciaka źle wychowałam mimo, że się starałam.

Co do "ćwiczeń", mi, Fumciak, płeć byłaby obojętna, gdyby kobiety były choć w połowie tak interesujące i fajne jak faceci i gdybym się zakochała, co nie zmienia faktu, że i tak w razie jakiegokolwiek czegoś, do niczego bym nie doprowadziła z kobietą choćby ze względu na to, że dla mnie to nie do pomyślenia, żebym próbowała się wiązać w związki homoseksualne, albo jakiekolwiek inne jak te na zasadzie rodzice-dzieci-dom.