Psychologowie i psychiatrzy to tylko ludzie. Pracownicy. Nie muszą widzieć w 'pacjentach' czegoś więcej niż 'klientów'. Nie mają obowiązku każdemu współczuć, rozumieć. Nie są nieomylni - jak każdy z nas. Wszędzie zdarzają się pomyłki, złe diagnozy. Nie oznacza to, że mamy prawo nazywać ich skur*****.

Trzeba odróżniać także skalę problemów. Jeżeli ma się tzw. 'doła', to przyjaciel wystarczy. Dobre słowo albo ewentualne 'przespanie się z tym' załatwia sprawę. Jeżeli ktoś jest samotny - trzeba wyjść do ludzi. Ma mało pieniędzy - niech spróbuje coś zmienić w swoim życiu - wyjazd do innego kraju, przyjmowanie każdej oferty pracy, nawet mało płatnej, może to kiedyś zaprocentuje. W końcu zdobywa się doświadczenie. Nie akceptujesz siebie? Jesteś za gruby? To schudnij, przejdź na dietę. Nikt Cię nie lubi? To przestań być takim chu***. Tniesz się? Zawsze jest inne wyjście.

'Ludzie nieporadni życiowo' uważają, że świat jest zły, niesprawiedliwy i krzywdzi. Nie dostają tego, co chcą, więc potem idą do psychologa lub psychiatry i oczekują od razu wielkich zmian przy zerowym wysiłku od siebie. Nie uda się - kogo obwinić najlepiej? Zgadnijcie.

Oni są tylko do naprowadzania. Wskazywania drogi. Nie zrobią niczego za nas. Pomijam fakt, że niektórzy lecą do nich z każdą pierdołą i to jeszcze bardziej denerwuje. Oczywiście jest też druga strona medalu. Facet, który powinien skorzystać z pomocy specjalisty unika go jak ognia. Naprawdę potrzebuje kółka wsparcia w stylu 'założyciel tego tematu'? Ile on ma lat, że trzeba mu mówić, co ma robić? Chyba sam wie, że coś jest z nim nie tak. Nie chce pomocy, to nie, ale niech nie zawraca głowy innym. Z odpowiednim nastawieniem da się przetrwać prawie wszystko.

Bywa, że osoby, które korzystają z takich usług nie usłyszą tego, co im pasuje. I zmieniają psychologów jak rękawiczki. Łatwiej jest usłyszeć, że ma się coś z psychiką niż "jesteś dupa i pieprzysz życie na własne życzenie'. Takie wytłumaczenie jest bardziej wygodne. Tak, niektórzy szukają usprawiedliwienia. Nie pomocy.

Co nie zmienia faktu, że psychologowie i psychiatrzy są potrzebni społeczeństwu, gdyż trafiają się osoby, które naprawdę ich potrzebują.