Moim skromnym zdaniem: zapomnijmy o perspektywie "zmiana wszystkich komórek" na okres najbliższych 300-500 lat. Natomiast perspektywa 100 lat (biorąc pod uwagę rozwój medycyny, prawdopodobne że za naszego życia ) to wyhodowanie organizmu-hybrydy jako klona, praktycznie pozbawionego mózgu. Następnie transplantacja mózgu, odpowiedni proces scalenia rdzenia mózgowego (nanochirurgia), i budzisz się w ciele, które przez ostatnie 5 lat dojrzewało sobie w wanience Faza nauki obsługi nowego ciała - wyrobienie nowych tras nerwowych, a potem hulaj dusza piekła nie ma, dopóki mózg żyje, nawet fursony można zmieniać

Dość prosto. Problemy na tą chwilę są w zasadzie techniczne. Sprytnie podpiąć zasilanie w krew (trudne ale nie niemożliwe), odciąć tak żeby nie zniszczyć dokumentnie połączeń, następnie nie uszkodzić przy przenoszeniu (cały proces w cieczy), podpiąć spowrotem układ krwionośny (wykonalne), potem zespawać rdzeń kręgowy (najtrudniejsze, na chwilę obecną robi się na skalę kilkunastu połączeń nerwowych, tam trzeba by parędziesiąt tysięcy... i nie pomieszać, potem z tydzień pod narkozą aż się wszystko zagoi i można klienta wypakowywać z wanienki.)

Przeszczep -głów- u małp udał się, ale żyły ok. godziny potem, no i oczywiście kontrola nad ciałem niezupełnie przywrócona, że to tak eufemistycznie ujmę Góra problemów natury technicznej, ale w zasadzie żadnych barier nie do przeskoczenia.

Całość odbywałaby się w środowisku płynu mózgowo-rdzeniowego. Czaszkę oryginału można nawet poćwiartować do wyjęcia mózgu, przecież i tak idzie do wyrzucenia razem z całym starym ciałem. Nowa głowa może być wyhodowana tak, żeby się poręcznie otwierała i zrosła dopiero po osadzeniu w środku. Całość byłaby hodowana w oparciu o DNA oryginału a więc żadnych konfliktów serologicznych itp. Nadliczbowe płyny ustrojowe (krew, płyn mózgowo-rdzeniowy) i odpowiednie tkanki, które łatwo uległyby w innych okolicznościach uszkodzeniu (opony mózgowe) możnaby wyhodować osobno, równolegle z ciałem.

Wrzuć jeszcze wszystko w stan nieważkości i całkiem solidny procent problemów staje się zupełnie prosty.

Cóż ci się etycznie nie podoba w przeszczepie mózgu? Organizm-klon mentalnie byłby roślinką, kawał mięcha bez mózgu, może nawet ze sterowaniem funkcjami wegetatywnumi z komputera wpitego w końcówkę rdzenia bez żadnego nawet szczątkowego mózgu. Wyhodowany na bazie DNA oryginału i danych genetycznych jakiegoś zwierzęcia, nikt i nic nie jest w procesie krzywdzone, przesiadka odbywa się na własne życzenie, owszem, metoda nie jest tak elegancka jak "podmiana całego DNA" ale też dużo prostsza inżynieryjnie.


Zawsze byłem ciekaw, dlaczego religijne typy zawsze na takie pomysły krzyczą "barbarzyństwo", "zniewagą godności ludzkiej", "rzecz moralnie niewłaściwa" i inne tym podobne nonsensy. Mam wreszcie okazję zapytać.

ps. Lou, czy się tym tylko nie władujemy w pułapkę.... Lem już o tym pisał, "Jak Własna Doskonałość Trurla do Złego Przywiodła", Cyberiada, i ja też pisałem, W.O.L.F. - Sentient Worlds

Seti, nie tak ostro. Symulacja komputerowa ma wady i jeszcze długo nie zastąpi prototypów ale to nie jest budowa blaszanej puszki której prototyp jak szlag trafi to tylko straty finansowe. Tu uderzamy o kwestie moralne - ile setek nieszczęśliwych pokrak, które nie dożyją trzeciego roku życia, które narodzą się z wadami tak koszmarnymi, że ich życie będzie nie do zniesienia, mamy wyhodować zanim uda nam się stworzyć poprawnego futrzaka? Sukces, ale za jaką cenę? Symulacja wszystkich błędów nie zliwkiduje, ale całkiem sporej liczbie zapobiegnie.

DNA trzeba będzie poznać w pełni. Prace nad tym idą pełną parą, mapa genomów jest kompletna ale nie znamy jeszcze ich pełnego zakresu kompetencji. Zamapowane zostały też genomy kilkudziesięciu gatunków zwierząt, w tym co powszechniejszych ssaków. Brakuje na razie porządnej wydajnej technologii modyfikacji genów, cięcie i łączenie ich zajmuje wiele godzin na każdy gen - jeżeli trzeba będzie podmienić ich kilka tysięcy, to będzie to wymagało automatyzacji. No i poziom sukcesów produkcji udanego rozwijania klonów, na poziomie pod 1 na 300, to tak mało zachęcające.

Zaprojektowanie "wstępnej linii połączenia" to robota dla człowieka, ale zbudowanie jej w stopniu pozwalającym na utworzenie organizmu, który przeżyje to robota dla komputera - miliony cech do dopasowania, miliony konfliktów do ominięcia. Tego prototypem nie załatwisz. Prototyp zrobisz gdy powstanie projekt. W prototypie wyjdą wszystkie wady programu symulacji, błędy modelu komputerowego. Na tej podstawie poprawiasz program, uruchamiasz symulację, dostajesz projekt, robisz prototyp - i znowu poprawiasz błędy symulatora. I projekt toczyłby się do przodu, i w końcu rezultat byłby zadowalający - tylko co z prototypami? Z żywymi istotami które -będą- miały bardzo poważne wady?
To nie problem zabawy w boga. To problem -nieudolnej- zabawy w boga. I wzięcia odpowiedzialności za nasze nieudane kreacje.

Nie jest aż tak źle. Szlachetnych motywacji udoskonalenia gatunku ludzkiego tym co najlepsze ze zwierząt nie będzie. Ale za to będą zawsze tysiące, może miliony futrzaków, którzy chcieliby bardzo zmienić ciało, i niektórzy z nich bardzo bogaci i gotowi zapłacić całkiem niezłą fortunę.
Lepszej motywacji Nauce nie trzeba