Zadałeś baaardzo trudne pytanie, choć muszę przyznać, że to pokrzepiająca myśl, że ktoś zwraca na to uwagę ;]

W moim rozumieniu wybór między ZUS i OFE to trochę wybór między kiłą, a rzeżączką. Na domiar złego, może się okazać wyborem całkowicie nieistotnym w obliczu skrajnych okoliczności, które mogą w przyszłości nastąpić. Jak pokazał rząd Cypru, państwo nie będzie się wahało przed wejściem na prywatne konta w obliczu kryzysu budżetowego. A oni to zrobili pod presją eurosocjalistów z Brukseli. Taka sytuacja to precedens i może się powtórzyć, skoro już raz się odważyli to zrobić. Może się więc okazać, że całe Twoje pieniądze znajdą się w rękach państwa niezależnie od tego jaką decyzję teraz podejmiesz.

Kluczowa kwestia jest taka czy bardziej możesz zaufać instytucji państwowej - ZUSowi, czy prywatnym funduszom inwestycyjnym.

Jeśli chodzi o ZUS, sprawy wyglądają tak, że wg najbardziej optymistycznych źródeł, państwo dopłaciło do emerytur 50 mld PLN, a najbardziej pesymistyczna kwota jaką słyszałem opiewała na 140 mld PLN. Właśnie to przedsiębiorstwo w tym roku ogłosiło, że szczyt zadłużenia osiągną około roku 2030. Oficjalnie mówiono o 84 mld, o ile dobrze pamiętam. Przy takich kwotach prezes ledwie wzrusza ramionami. Stalowe nerwy ma ten gość. Z drugiej strony nic dziwnego - ZUS, państwowe przedsiębiorstwo, ma praktycznie gwarancję, że RP nie pozwoli mu upaść. Z takimi zapewnieniami nie muszą liczyć się z ryzykiem inwestycyjnym i szukać lepszych rozwiązań. Mimo tych wszystkich wad wydawałoby się więc jednak, że na dzień dzisiejszy jest większym gwarantem wypłacalności niż OFE.

Chciałbym móc tyle samo informacji przekazać o OFE. Niestety z racji na mnogość na rynku otwartych funduszy emerytalnych (czyli faktycznie funduszy inwestycyjnych), nie jestem w stanie ogarniać jak sobie radzą odpowiednie banki, bo przecież o bankach tu mówimy. Na pewno należy zwrócić uwagę na to, że fundusze emerytalne to inwestycja niskiej opłacalności, a jednocześnie niewspółmiernie do zysków, wysokiego ryzyka. Oczywiście tu pamiętaj o odpowiednim punkcie odniesienia - wśród wszystkich inwestycji, takie fundusze emerytalne mogą uchodzić za mało ryzykowne, jednak należy pamiętać, że one mają się dobrze jedynie tak długo, jak długo dobrze ma się gospodarka. W momencie recesji Twoje pieniądze mogą wyparować. Ostatnia recesja spowodowana została, żeby było śmieszniej, właśnie przez banki prywatne, a więc w istocie - właściciele funduszy inwestycyjnych, w tym emerytalnych, świadomie doprowadzili do ich upadku, nie przejmowali się tym zbytnio. Nawet nie zostali za to ukarani.

Pytanie więc jest takie: Czy bardziej zaufam instytucji, której prezes lekkim tonem mówi o monstrualnych długach, zapowiada większe i nie przejmuje się tym zbytnio, bo przecież państwo dopłaci, a zapłacimy za to MY, czy też powierzyć swoje pieniądze w ręce ludzi, którzy za nic mają dobro swoich klientów i w pogoni za dopisywaniem kolejnych zer, mogą równie dobrze świadomie zmierzać do kryzysu, bo mają w tym interes, tak jak to zrobili w 2007?

Osobiście uważam, że emerytur i tak nie będziemy mieli, a cały ten chory system nadmiernie rozbudowanego socjalu padnie w przeciągu 20-30 lat, więc z mojego punktu widzenia nasza decyzja ma znaczenie marginalne. Nic nie dostaniemy z tych pieniędzy, które dziś nam zabierają. Mamy, zarówno po stronie ZUSu, jak i po stronie OFE zgraję nieodpowiedzialnych ludzi, obracających się w głupim, wadliwym systemie, który wykończy demografia i tak skończy się ostatecznie idea państwa opiekuńczego. Obstawiam, że pierwsza dostanie w dupę Japonia, ale to dziki strzał, bo na tyle się nie znam, żeby mówić to z jakąkolwiek dozą pewności.

Ja wybrałem OFE, bazując na dwóch, pewnie dość naiwnych założeniach:
1. Chcę jak najmniej oddać państwu i jego armii niekompetentnych urzędników, którzy by te pieniądze zmarnowali.
2. Bardziej mam nadzieję, niż wierzę, że pamiętając ostatni kryzys, banki prywatne, nie mające gwarancji bailoutu od państwa, będą ostrożniejsze i bardziej odpowiedzialne w swoich ruchach, a więc także będą odrobinę pewniejszymi gwarantami wypłacalności niż państwo.

Tak czy inaczej jednak, powyższy akapit opisuje dla mnie sytuację czysto teoretyczną, ponieważ nie wierzę, że dostaniemy cokolwiek.