Naturalnie, możemy mieć różne punkty widzenia pewnych spraw, w zależności od naszych doświadczeń życiowych, środowiska i wychowania. Jednak kiedy się czyta takie rzeczy, to człowiek w pewnym momencie pogrąża się w zastanowieniu… pojawia się jakaś refleksja. Moja pierwsza refleksja, przyznaję, była impulsywna i bardzo emocjonalna. Niestety nie przyszła żadna inna, więc podzielę się właśnie tą. Tak przy okazji, to jest taka teza z mojej strony. Teza na temat okoliczności, w których żyjemy:

To nie jest, ♥♥♥♥♥, Nibylandia!

Rodzice nie chcą ograniczać swoich dzieci, narzucając im płeć? Słowo daję, nasi przodkowie pierwotni może i mieli wozy na kwadratowych kołach, ale w tym momencie to by wykonali popularnego facepalma. Przypuszczalnie jakąś maczugą. (facemace'a zatem)

A jakie niby płeć stanowi ograniczenia dzisiaj?

Płeć to MOŻLIWOŚCI. Kiedy jest od najwcześniejszych stadiów wychowania definiowana, to dziecko wie w jakiej gra drużynie. Ma poczucie przynależności. I tak samo wybiera z kim się bawić. Kogo ciągnąć za włosy na przerwie w szkole. Czy będzie skakać na lince, czy grać w piłkę (obecnie to już na swoim smartfonie). Zawsze są zajęcia i zachowania charakterystyczne dla płci. Czy to znaczy że dziewczynka musi być chłopcem, żeby grać w piłkę z chłopakami? Jasne że nie. Dzieci próbują, przekonują się na własnej skórze. Czy płeć przeszkadzała kiedykolwiek chłopcom, by przekonali się jak to jest bawić się lalkami? Nie. Najczęściej się pobawili i wracali do samochodów za chwilę. Tak już jest. I to jest z nami przez całe życie.

Jeśli ktoś czuje, że coś jest nie tak i wkracza w dorosłe życie z takim problemem - no cóż - mamy XXI wiek i największe w dziejach możliwości, by zmienić pewne cechy naszego ciała. Takie rzeczy się dzieją i ja na pewno nie odmawiam nikomu prawa do dokonania wyboru. Ale niech to będzie wybór świadomego, w pełni emocjonalnie dojrzałego człowieka. Takiego, który poniesie sam konsekwencje swoich decyzji.

Nawet nie próbuję sobie tego wyobrażać, nie sądzę że ktokolwiek ma tyle empatii, by wejść w skórę takiej osoby i móc z ręką na sercu przyznać że ją rozumie. Ale żyjemy TUTAJ i TERAZ, na świecie z problemami i ograniczeniami. Każdy ma jakieś. Ja nie będę piłkarzem, bo brak mi do tego talentu i koniec.

Jeżeli rodzice, dorośli ludzie, mają problem z pogodzeniem się, że przychodząc na świat ich dzieci z automatu dostają pewne ograniczenia, to są oderwanymi od rzeczywistości idiotami.

Jeszcze tylko chciałem zwrócić uwagę na pewną ciekawą rzecz, ponieważ drażnią mnie podwójne standardy. Jeżeli rozmawiamy o homoseksualizmie, często się przewija ten argument (słuszny czy nie), że jest to coś naturalnego, że "tacy się rodzimy" itd. Wszelkie teorie na temat leczenia homoseksualizmu z reguły wywołują oburzenie. No i dobrze. Ale skoro w razie pożaru tak skłonni i chętni jesteśmy uznać homoseksualizm za wrodzony, zgodny z naturą, a ingerowanie w seksualność za coś moralnie nagannego, to dlaczego naturalnie nam przyrodzona płeć już nie jest ani taka święta, ani taka jednoznaczna i nienaruszalna? Nie wolno homoseksualiście wybijać z głowy homoseksualizmu, ale wolno chłopcu wybijać z głowy bycie chłopcem?

Nie ośmieszajmy się, bo jednak sporo na tym forum ludzi dorosłych. Albo prawie dorosłych.