Palę od 9 lat z przerwami (kilka prób rzucania, które kończyły się porażką po tygodniu-miesiącu).
Od dwóch miesięcy paczka wystarcza mi na 3 dni, wcześniej, przez wiele lat paliłam paczkę dziennie (a jak się trafiła impreza z alkoholem to brałam dodatkową paczkę na samą popijawę), więc ograniczyłam palenie aż o 2/3.
Mieszkając we Wrocławiu musiałam na fajkę schodzić z czwartego piętra, więc od razu schodziłam na dwie ( ), dodatkowo często po powrocie na górę współlokator pytał, czy nie pójdę raz jeszcze z nim. Teraz mieszkamy sami na parterze i wychodzę zapalić raz na kilka godzin (przy alkoholu oczywiście częściej, ale zdecydowanie mniej, niż kiedyś), jest 1.30, na ostatnim papierosie byłam o 22.00. Brak towarzystwa do palenia robi swoje
Mojej drugiej połówce moje palenie nie przeszkadza (jak już ktoś wyżej pisał- "widziały gały co brały" XD). Jak chciałam rzucić, to mi pomagał, motywował, zaś na co dzień nie jęczy, nie komentuje i chwała mu za to. Za to przez te kilka lat ani razu nie złamał się, by kupić mi papierosy (pójdzie ze mną do sklepu, da mi pieniądze, ale nie kupi), ja za to nigdy nie palę w mieszkaniu. Tak przywykłam do dymka na świeżym powietrzu, że nawet jak jestem w miejscu, gdzie można palić, to zwykle wychodzę na zewnątrz
Nałóg paskudny, chciałabym kiedyś całkowicie rzucić, ale chyba za bardzo lubię wszystkie "kiepowe rytuały", by tak nagle przestać. Źle mi z tym, że jestem uzależniona, ale palić lubię :<

EDIT: e-papierosa mam, przez chwilę paliłam, potem wróciłam do jednego, normalnego, porannego papierosa. Potem doszedł normalny przed snem, a po chwili już paliłam normalnie, a e-kiepa okazjonalnie :/ Nie pomogły mi również tabletki/gumy do żucia, ani nawet super-detoks jakimiś śmiesznymi metalowymi płytkami D: Nie paliłam po tym tydzień, bo zostawiłam 100zł w studiu tego czarodzieja i chciałam, żeby się zwróciło W moim przypadku pomoże chyba jedynie nagłe odstawienie, tylko tak udawało mi się rzucić na dłużej, ale zawsze w końcu wymiękałam.