ja palę od 18 roku życia, z trzymiesięczną przerwą jak miałam 22 lata. teraz dalej palę i nie umiem przestać. niby od nowego roku planujemy z moim chłopakiem rzucić, ale co z tego wyjdzie to nie wiem, wszystko zależy od cen papierosów i innych używek - co się będzie bardziej opłacało jako nałóg.

ja rzuciłam w Wigilię, kiedy ojciec mi powiedział, że nie dam rady. powiedziałam wtedy mu, że dam radę i wrzuciłam paczkę do pieca. strasznie się wtedy męczyłam jak ćpun na detoksie. płakałam w łazience, dosłownie wyłam i nie umiałam przestać.

potem wróciłam do palenia, bo pojechałam do znajomych, którzy mieli mój ukochany tytoń, i namiętnie skręcali sobie z niego papierosy. pierwsze dwa tygodnie wąchałam to, dotykałam wspaniałą strukturę wilgotnego esencjonalnego tytoniu, aż w końcu raz pijana w sztok zapaliłam.

i wróciłam.

dokładnie. wszystko failed. teraz mi się skończyły fajki i to mnie mobilizuje żeby do szefa do biura pojechać, po drodze kupić papieroski i w ogóle. inaczej bym się z domu chyba nie ruszyła.

ja mogę dwa dni nie jeść, ale jak kończą mi się papierosy, to wychodzę. kiedyś byłam strasznie chora, miałam gorączkę i w ogóle, ale ubrałam się bardzo ciepło i poszłam po papierosy, bo nikt z domu nie chciał mi iść. o dziwo nie rozchorowałam się bardziej.

podobnie mam z imprezami - nie chce mi się chodzić na imprezy, gdy wiem, że będzie tylko alkohol, jak wiem, że ktoś coś więcej przyniesie, albo mamy coś ze sobą i będzie z kim co wykminić, to wtedy idę i się dobrze bawię.

źle ze mną, nie bierzcie ze mnie przykładu. kiedyś może mi się to znudzi, jak przyjdzie czas rodzinę zakładać.