Zauważyłem tendencję początkujących rysowników, że stawiają usilnie kreska za kreską na czuja, starając się narysować całą postać bez uprzedniego szkicu. Zawsze zaczyna się od szkicu. Kilka luźnych, ledwo widocznych kółek i kresek określających formę i "flow" tego co się rysuje. Dopiero potem drugi raz przejeżdżamy przez ten szkic naciskając już mocniej, ale mając pewność, że ta linia będzie dobra, a postać — proporcjonalna.

A tak kończy się na tym, że stawia się złą kreskę, za złą kreską, za złą kreską... I wychodzi krzywo. To trochę jak z konstrukcją w geometrii. Jak pomylisz się na początku o kilka milimetrów, to potem wychodzą takie babole, że nawet punkty na okręgu nie chcą nam się pokryć przy wykreślaniu dajmy na to sześciokąta foremnego.

Trochę dziwny przykład, ale starałem się mocno obrazowo.

Czy tylko ja nie rozumiem Wilczarza? Właśnie to powiedziałem. Dlaczego się nie zgadzasz, skoro rzekłeś to samo, lecz w kontekście digitala. Tak jak w programie masz warstwy, tak na kartce tworzysz sztuczny podział na szkic i mocniejszą linię. Najlepszy do szkicu jest ołówek H lub 2H, do mocniejszej linii HB i 2B.