Wiadomo, że każde futro ma indywidualne podejście do fandomu. W końcu ani furry, ani theriantropia tym bardziej, nie mają swojej konkretnej, niezmiennej słownikowej definicji, rozbieżności są często spore. Nawet jeśli dla kogoś program jest nietrafiony, to wystarczy się postawić po drugiej stronie, czyli stronie autora. Jest fajny temat, wiele różnych ludz... zwierząt, które rzucają odmienne światło na sprawę, ale trudno posługiwać się jedynie ogólnikami, które wpiszą się w to co powiedziałaby każda jedna osoba, bo wyjdzie mdły program o niczym. Trzeba wybrać coś, co będzie miało przekaz albo jakoś zagra na uczuciach widza. Wiadomo, że nie zapełni całego programu relacją z Gdakonu, pokazującą jedynie, że furry to spoko zabawa i tyle. To nie jest to, o co autorowi by chodziło.
Może program mógłby wyglądać lepiej, gdyby pokazać kontrast pomiędzy futrem-therianem z wewnętrznego powołania, a osobą, która siedzi sobie od lat w fandomie, ale bierze sobie to wszystko na luzie. Z drugiej jednak strony, program jest krótki, to nie ma co widzowi w głowie mieszać, a też przekaz tolerancji (bo chyba o to chodzi) byłby spłycony u Kowalskiego do "Są normalni hobbiści i są odmieńcy, co boją się życia", przez co ośmieszyłoby się pokazane w nim osoby prezentujące pierwszy typ futer, które przez oddanie dla fandomu (jakkolwiek to zabrzmiało) wiodły gorszy żywot.

Choć sam się deklaruję jako "mentalny therianin", a mimo to mam całkiem odmienne doświadczenia niż osoby na filmie i inaczej podchodzę do fandomu i życia, ja tam oceniam program na plus. Jak ktoś szuka naprawdę spartaczonej wizji futer, to polecam obejrzeć 5 odcinek 4 sezonu "CSI: Kryminalne Zagadki Las Vegas", gdzie futra zostały ukazane w pełni jako banda fetyszystów. Dla porównania, ukazany w programie yiff został pokazany dość łagodnie. Wszyscy wiemy, że nazwanie yiff artów "podchodzącymi pod pornografię rysunkami" to spore niedopowiedzenie.