Czytać książki wielbię od długich lat, a za jakie gatunki sięgam? Cóż, wszystkiego po trochu, lubię fantasy, kryminał, horror, romans, bajki, klasykę, reportaże ...jeśli uznamy mangę za książkę to też mangi mam na półce.

Wśród autorów i książek, które bardzo sobie cenię, to wymienię wpierw to pierwsze mniej więcej:

-Howard Philips Lovecraft (jeden z twórców tworzących moją tzw. NieŚwiętą Trójcę, sięgam często, zdarza mi się do niego odwoływać i bynajmniej nie tylko osławione Mity Cthulhu są darzone pewnym szacunkiem oraz uznaniem, mam jego biografię autorstwa S. T Joshi'ego)
-Edgar Allan Poe (kluczowa postać mojej tzw. NieŚwiętej Trójcy i podobnie jak Lovecrafta, sięgam często, jego osoba jest jedną z osób, które mocno na mnie wpłynęły, a to nie zdarza się zbyt często, wielbię bardzo, horrory niezwykle klimatyczne, pasujące do angielskiego słówka „eldritch”)
-Charles Baudelaire (trzeci z tzw. NieŚwiętej Trójcy, tak, Baudelaire, a zwłaszcza jego "Kwiaty Zła", to jedna z książek, bez których nie mogę się obejść i podczas których lektury mogę czytać z maniakalnych, szaleńczym uśmiechem, naprawdę cenię sobie go jako autora, i nawet w szkole miałem zaciesz, jak mieliśmy "Padlinę", a nawet zdarzyło mi się recytować "Litanię do Szatana", choć Baudelaire to świetny autor, nie zawsze się z nim się zgadzałem)
-Charles Bukowski (coś tam zdarza mi się sięgać, jest to autor, którego albo można znienawidzić i rzucić błotem, albo polubić i wypić, szczerze, czasem natrafiłem się czasem na trafne cytaty, ale to, co mi nieco podobało w Bukowskim, jest prostota i szczerość, walenie prosto z mostu bez przesadnych ozdób, i ten brud, brak ideałów, żywot outsidera i pewnego nonkonformisty, choć czasem nie powiem, że mnie męczył i denerwował)
-Hermann Hesse (autor, którego rozważam dołączenie do mojego pocztu moich NieŚwiętych, początkowo ciężko wchodził, ale z czasem stał się jednym z ulubieńców, urzekła mnie jego zawiła forma egzystencjalizmu, poniekąd jego filozofia czasem mi pomaga i znajduję w niej wiele cytatów, które po wgłębieniu się w nie odnajduję sens, lubię poruszać jego temat, gdy idzie mi przychodzi rozmawiać z ludźmi na filozoficzne dyskusje)
-William Shakespaere wel. Trzęsiwłóćznia (tak, lubię Szekspira, choć uważam, że "Romeo i Julia" jak na klasykę jest do d...ziury, ale jego sonety i dramaty naprawdę są zacne, melodyjne, ładnie brzmiące)

Co do książek to wymienię m.in.:
-Legenda Drizzta (dostałem od matki widzącą moje zainteresowania fantastyką, RPG-ami i grami, matka zna Baldur's Gate czy Icewind Dale, więc wiedziała, co na pewno mi się spodoba z działu "fantastyka", niedawno ponownie wróciłem do przygód drowa-łowcy)
-Wiedźmin (w domu zarówno brat, siostra, ja i matka mieliśmy zajarkę na Wieśka po wyjściu gry, ja wziąłem się za książkę, brat i matka za audiobook, siostra jeszcze za nic nie sięgnęła, naprawdę, kawał świetnej fantastyki, nie dziwię się szału, według mnie to jeden ze wzorów na to "jak ma wyglądać fantasy", choćby przez swój brudny język)
-Córka Króla Elfów (dostałem zamiast "Córki Mrocznego Elfa", zacne początki fantasy, jeszcze zanim Tolkien rozsławił je na cały świat i wprowadził pewne rewolucje w gatunku, czyta się to jak esej, legendę, baśń, magiczna, oniryczna i urzekająca lektura)
-Wichrowe Wzgórza (jedna z książek, z którymi się nie rozstaję, nie wiem jak kogo, ale mnie ona porwała, świetna powieść gotycka, niebanalny romans, pełny zwrotów i zawirowań, zacny i dostojny, nie jakoś przesłodzony, z pewnymi mrocznymi akcentami)
-Lalka (jest to jedna z lektur, które mnie wciągnęły, zainteresowały, które mi się spodobały, wiadomo, że powstała w XIX wieku, ale w niej czuć ducha tej epoki, jak dla mnie czyta się ją jak przyjemną literaturę fantastyczną, i podejrzewam, iż gdyby Prus wiedział, że zaistnieje coś takiego jak "steampunk" z pewnością by wtrącił jego elementy do tej książki, no bo naprawdę, to jest piękne, udane, fantastyczne, to co może niektórych odepchnąć to choćby długość, ale warto)
-Pan Tadeusz (tak, nie ukrywam, lubię Pana Tadka, choć rozumiem, iż może zniechęcać, gdy poloniści kazali nam uczyć się "Litwo! Ojczyzno moja..." no i niekiedy język może utrudniać, ale ma jednak swój sielski urok)
-Dracula (wszyscy wspominają, iż to "od tego zaczęło być głośno o wampirach", cóż, literatura z wątkiem wampiryzmu zaczęła się wcześniej, bo Goethe'go[tak, ten od "Cierpień Młodego Wertera] zaczął, ale jeśli interesujesz się horrorami, zwłaszcza z wampirami w roli głównej to wypada żebyś znał[a] ten tytuł, a nie bazował się tylko na filmach, które raz są udane, raz kiepskie)
-Sztuka Wojny (szczerze, kiedyś się nie spodziewałem się, że będzie to naprawdę udana literatura i to dość przydatna, nie dziwię się, że niektórzy w tym też ja korzystają z niej, warto)
-Siewca Wiatru (wielbię, naprawdę wielbię, jedna z moich ulubionych tytułów, jeśli chodzi o tematykę anielską, aaawwww)
-Baśnie Japońskie
-Muminki
-Zbrodnia i Kara (po jej przeczytaniu czuję się jak Nick Cave, który ze zdziwieniem zapytał „Jak to możliwe, że ta książka znalazła się wśród polskich lektur?”, bo Zbrodnia i Kara jestem w stanie uwierzyć, że nie jest zbyt łatwa lektura, o nie, i to nie dla przeciętnej młodzieży w wieku 15-19 lat, serio, do tej lektury trza z czasem dojrzeć, by ją zrozumieć, bo nic nie ma bardziej zadręczającego niż sumienie).
-Mistrz i Małgorzata
-Nędznicy (książka, którą podobno w świetle Baudelaire chwalił, zaś w cieniu przeklinał, lecz ja uważam, że Hugo odwalił kawał dobrej roboty, czyta mi się naprawdę znakomicie, smacznie równie podobnie, jak "Lalkę" i podobnie jak w niej, czuć mocno ten XIX wiek [tak, tak, wiem, iż Nędznicy też powstali w tych czasach])
-Strzelby, Maszyny, Zarazki, czyli Losy Ludzkich Społeczeństw (szczerze, wielbię, dostałem w nagrodę za jedno "opowiadanko", znalazłem w niej wiele ciekawych teorii i odpowiedzi na temat tytułowych losów różnorakich cywilizacji)
-Sherlock Holmes.
-Wizerunek mężczyzny w Visual-Kei (dostałem od byłego chłopaka na urodziny, książka ciekawa, wciągająca, z pewnymi małymi błędnymi informacjami, niektóre działy pozostawiają pewne niedociągnięcia, ale naprawdę ciekawie i barwnie oddającą istotę japońskiego rocka, zwłaszcza tytułowego Visual-Kei, można sporo się od niej dowiedzieć i pewne rzeczy zrozumieć choćby zwiazane z fanserwisem)

-I kilka innych, których bym wymieniał może gdybym sobie przypomniał.

Nie uważam, że "The Sorrows of Young Werther" jest horrorem, ale Goethe w ogóle wprowadził wątek wampirzy w literaturze, otóż jest utwór, wiersz jego autorstwa konkretnie "Narzeczona z Koryntu" i to pierwszy twór związany z wampirami poza księgami średniowiecznymi, potem w XIX wieku powstało kilka innych (np. Carmilla) , ale nie zdobyły żadnej popularności i uznania również w owych czasach, dopiero gdy "Dracula" się pojawił to zaczęto poważniej podchodzić do tematu i dziś wiele czerpie, nawet nieświadomie, akurat z niego.
"Zbieracza Burz" jeszcze nie przeczytałem.
Bym zapomniał dopisać dwie-trzy pozycje, które też są według mnie całkiem niezłe, a warte wzmianki:

Władca Much(nie, nie, to nie związana z tą "kreskówką" jak wielu sądzi, a o dzieło Williama Goldinga, które potrafi poniekąd wstrząsnąć i pozostawić pewien ślad w psychice po przejrzeniu się naturze ludzkiej, niektórzy mogliby powiedzieć że dość kontrowersyjna książka, cóż, zgodziłbym się z opinią że jest dość mocna)
Duma i Uprzedzenie (kolejne romansidło, Jane Austen się kłania, lekka, łatwo się czyta, ale w miarę przyjemnie, nie jest to jakieś ckliwe romansidełko, choć trochę przyprawione cukrem, ale zacne, w końcu ucząca że "pierwsze wrażenie zawsze jest mylące")
Rok 1984 (wszyscy jak mówią o Orwellu to wpierw co pada to "Folwark Zwierzęcy", który też sobie cenię, ale bardziej lubię 1984, dalej mamy jakże inaczej czarne prognozy na temat społeczeństwa i sterowania nim, ale bardziej odbijająca się mocno na świadomości jednostki w systemie gdzie Wielki Brat patrzy, warto zajrzeć, można znaleźć wiele mechanizmów które działają do dzisiaj choć nie zawsze możemy być ich świadomi).

Z literatury polskiej to nie potrafię zdzierżyć Sienkiewicza, kurna, serio, zwłaszcza "Potop" i "Krzyżacy", ja rozumiem że napisane "ku pokrzepieniu serc", ale naprawdę, dajcie z spokój, okey, są jego tytuły które zdzierżyć i przeczytać mogę, ale Ci dwaj, nie, nie daję rady choć próbowałem po kilka razy.
Co do Lovecrafta zależy na jakie opowiadanko trafisz bo choćby zacne są choćby "Szczury w murach", ale racja że pewne jego tytuły były naprawdę denne, kiczowate i ociekająca pewną grafomanią.
Z Hessa to uwielbiam "Wilka Stepowego" i "Siddharthę", niby klasyka, ale dla mnie warta zajrzenia.