Było piątkowe, dziwnie gorące wiosenne popołudnie. Charlie właśnie wpadł do domu po szkole. Rzuciwszy plecak w przedpokoju wrzasnął:
– Mamo, wróciłem!
Nie wchodząc nawet do kuchni poszedł prosto do swojego pokoju. Położył się na łóżku, i patrząc w okno myślał, jak spędzić ten weekend.
„Pewnie nikt nie wyjdzie, jak znam swoje marne życie. Może by pojechać na wycieczkę do lasu? O, wiem… zrobimy mały biwak. Tak ciepło dzisiaj…” – pomyślał i wziął do ręki komórkę. Wybrał numer Martina, swojego najlepszego przyjaciela.
– Halo?
– Cześć, Martin… Z tej strony Charlie.
– No hej. Co tam?
– Nic ciekawego, okropnie się nudzę i tak myślałem, że może byśmy pojechali na biwak do lasku.. tak tylko na weekend… Co ty na to? – zapytał Charlie
– Świetny pomysł… Ale tak sami? Zadzwoń może jeszcze do Lily. Ja pojadę na pewno. Spotkajmy się o 15 przy moim domu. Ja wezmę namiot. – zasugerował.
– Ok. Wezmę też gitarę, coś sobie pośpiewamy może… To do później.
– See ya! – zagadnął z angielska Martin.
Zadowolony Charlie wybrał numer Lily:
– Hej Lily! Tu Charlie. Jedziesz ze mną i Martinem na weekendowy biwak do lasu?
– Chętnie… Poczekaj, spytam się tylko mamy. – odpowiedziała Lily.
– …
– Ok, mogę jechać! – niemalże wrzasnęła.
– O 15 przy domu Martina.
– Do później!

Charlie zaczął się pakować. Do swojej podręcznej torby spakował potrzebne rzeczy, buty na zmianę, ubrania. Dostroił gitarę i zarzucił ją na plecy. Wyszedł, a raczej pojechał rowerem pod dom Martina.
Tymczasem Martin przebijając się przez stosy pudeł w piwnicy odnalazł namiot. Wytaszczył go do pokoju, sprawdził stan… Był w porządku. Również zabrał potrzebne rzeczy, ubrał bluzę z kapturem. „Wieczorem może być chłodno. Ale to nic, rozpalimy ognisko…” – pomyślał.
Obładowany wyszedł na zewnątrz. Reszta już czekała ze swoimi rowerami i bagażami.
– To co, jedziemy? – zasugerowała Lily.
– Pewnie. Chyba, że się boicie – zażartował Charlie.
Cała trójka wsiadła na rowery, i pojechali w północną stronę miasta. Na ulicach było jeszcze pusto, dorośli wracali dopiero z pracy o 18. Nagle skręcili w boczną dróżkę prowadzącą na ich ulubioną polankę. Często tam przesiadywali, snując marzenia i rozmawiając o wszystkim, mimo że Charlie miał lat 16, Lily 15, a ich kolega Martin był najmłodszy i miał 13 na liczniku. Była to całkiem zgrana paczka. Mimo różnych kłótni i napięć nigdy się nie rozeszli.
Gdy dojechali na polankę, rozpoczęli rozpakowywanie. Podczas wyładowywania Charlie podniósł z ziemi dziwny przedmiot. Wyglądał jak głowa wilka.
– Wygląda podobnie jak głowa twojej …– chciał powiedzieć Charlie, lecz w tym momencie ślepia „głowy” rozbłysły jasnym światłem. Cała trójka upadła na ziemię i gdzieś zniknęła. Na polanie pozostały ich bagaże…

starsze pierwszenowsze pierwsze

Komentarze są własnością ich autorów. Twórcy niniejszego serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za ich treść.