Tytuł: Punkt Honoru i Kuzyn Kotołaka, czyli dlaczego nie można mieć wszystkiego.

Dzień zaczął się leniwie, jednak z biegiem godzin wszystko zaczęło się rozkręcać; Wiadomo nie od dzisiaj, że w tym świecie nieludzcy przeciwnicy, którzy zostawiają czasem po sobie łupy, odradzają się w tym samym miejscu - chociaż w sumie to nawet dobrze, bo nagrody za zadania, oraz przedmioty które można otrzymać, nie zawsze są zadowalające...
Wracając do opowieści, w Lesie Tropicieli zaczęły gromadzić się tłumy. Tylu początkujących bohaterów - (przepraszam, herosów z amnezją ;P ) - stoi obok miejsca w którym odradza się Kotołak - antropomorficzny Kot tropiciel - (coś jak wilkołak, tylko Kot, japońska nazwa mogłaby być Bakeneko, ale pewnie jesteś już na mnie wściekły za te dopiski więc będę raczej cicho) - a więc, tłumy początkujących bohaterów stoi przy elitarnym Kotołaku, możliwe że już nauczyli się zakładać drużyny i nie wyzywają się nawzajem, ani Kotołaka na indywidualne pojedynki - (co ja tam wiem; Skoro to Kotołak Tropiciel to Łowcy i Tropiciele wolą się ze sobą nie gru... *słychać tępy huk, i zamiera cisza, gdyż narrator oberwał "Historią Gerdo" (=^w^=), a na scenę wchodzi dziwna bestia. Jednak to nie jest Kotołak* - Ekhm... Na czym to... Ach, tak: Tłumy młodych śmiertelników, męczące mojego kuzyna - Gdyby nie fakt, że mnie tam jeszcze nie było, żeby mu pomóc, ten niecny proceder trwałby nadal...* Tu narrator powoli, drżącą ręką podnosi palec do góry i jęczy* - I tak trwaaa… - *Zwierzo-człowiek syknął, ale się opanował. * Tak, trwa, bo… jest ich dużo, każdy chce zdobyć jakieś pamiątki pomagające w walce, dać je aukcjonerowi, aby je sprzedał, aby potem kupić inne pamiątki. – tu powoli Zwierzołak podnosił głos aż wykrzyczał: KTÓRYCH I TAK NIE UMIE JESZCZE UŻYWAĆ! *Futrzak sapiąc, uspokaja się, i kontynuuje opowiadanie* - No więc, minęła północ. W Lesie Tropicieli stoją sobie tłumy, jednak dostęp tutaj jest dość trudny na piechotę, więc oportuniści atakują słabszych, dla waluty symbolicznej, jak i po to, aby mieć Kotołaka dla siebie.
- Ha! Padłeś? Powstań! Jeszcze żyjesz, prawda? – odezwał się młody wojownik do konającego łowcy, który otrzymał bolesny cios, po czym wojownik zdzielił go tak, że łowca już nie mógł utrzymać przytomności i po chwili padł. A nieznane istoty zaczęły go przenosić do najbliższego miasta – Ha! Wojownicy są najlepsi! Teraz mogę się pastwić nad tym Kotołakiem, nikt mi nie podskoczy! – tu padły różne epitety i powiedzonka zasłyszane wśród hołoty w Popularnym mieście w godzinach szczytu. Wojownik nie wiedział jednak, że to nie koniec. Co chwila atakowali go jacyś przeciwnicy. Nawet prawie go pokonał pewien tropiciel, który posiadł Nocny Łuk Kotołaka, jednak choć spowolnił go nieznacznie, wojownik uderzył go dwa razy krytycznie. Właśnie wtedy miał pojawić się Kotołak.
Jednak jakimś cudem w tym miejscu pojawił się Inny Tropiciel, przyjaciel owego wojownika. Wojownik nawet się nie spostrzegł jak moc odradzającego się Kotołaka odrzuciła nieszczęśnika aż do Ithan. Anonimowy wojownik, ze wściekłością w oczach, chciał rzucić się na Kota, wykrzykując niecenzuralne epitety, i trochę mu zajęło dotarcie pod górę w tej ciężkiej zbroi.
- Ty… ty bestio! Zabiłeś mojego przyjaciela! Nie wybaczę ci tego! – wojownik ruszył na Kotołaka od razu po tym jak to powiedział. Kotołak był trochę zmieszany, gdyż byli sami, zaczął robić unik za unikiem próbując się wytłumaczyć, że to było niechcący. Dopiero gdy wojownik zaciął jego policzek końcem swego ostrza, Kotołak pojął, że znowu umrze w męczarniach. W głowie przeleciały mu wspomnienia, jak konając, różni bohaterzy wyrywali mu z rąk jego oręż. I zapłakał. A wojownik uderzył dwa razy, i było po wszystkim. Zadowolony, jednak bez łupu, miał właśnie odczekać aż Kotołak się pojawi znowu, gdy wtedy…!
*Fanfary 20th Century Fox* …Tak, wtedy pojawiłem się ja. Wojownik stał w osłupieniu, gdy mnie zobaczył. Jak wyglądam? Mam długi pysk, dwa odcienie futra, trzy ogony, Czerwoną pelerynę z kapturem, ogólnie Kitsune Tropiciel. Nigdy nie stoję w jednym miejscu, jednak znalazłem się na miejscu trochę za późno…

”Drogi Kitsune:

Proszę Cię, abyś przybył do Lasu Tropicieli jak najszybciej. Te dzieciaki z mieczami i łukami i kulkami na patykach są na tyle silne, że nie mogę polować na wróble. Bogowie już tyle zużyli many na odradzanie mnie, dlatego proszę abyś spróbował Ich jakoś zniechęcić. Wiem, że krucho u Ciebie z pieniędzmi, dlatego więc ofiaruję Ci mój najlepszy Łuk (który mi już nieraz ukradziono), i zwój teleportacyjny do Lasu Tropicieli, żebyś nie musiał zabijać po drodze niewinnych stworzeń. Do zobaczenia

Twój Kuzyn, Kotołak”

Jestem jakieś 4 razy silniejszy od niejednego bękarta, który zadarł z moim kuzynem. (No poza takim jednym Endriu, ale on był właściwie pomocny, odsyłał dzieci do domu z płaczem). Co zrobiłem z wojownikiem? Podniosłem go, połknąłem w całości, i teraz nie może wyjść z mapki bez klucza! *dość straszny śmiech* Ale i tak nie dam rady bronić Kotołaka całą wieczność. No nic, muszę dać antidotum Szalonym Misiom na południe od Mythar. Może się jeszcze spotkamy. A przy okazji: Masz może pomysł jak się pozbyć żelaztwa z żołądka? Dam ci cały milion złota, tylko rozcinanie żołądka nie wchodzi w grę.

starsze pierwszenowsze pierwsze

Komentarze są własnością ich autorów. Twórcy niniejszego serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za ich treść.