Wieczór. Jesień.
Siedzisz na ławce na skraju lasu, kontemplując piękno nocy. W oddali widzisz wielkie ognisko na placu w pobliskiej wsi. Podziwiasz iskierki wzlatujące do nieba, tańczące na porywach północnego wiatru. Wsłuchujesz się w śpiewy, oczekując na jej przybycie.
Minuty zamieniają się w godziny, wpatrujesz się w dal, a do twojego umysłu powoli zaczyna zakradać się niepokój.
Wtem, słyszysz ciężkie kroki na ścieżce, znajome, lecz nie te których się spodziewałeś.
Przybysz wkracza w krąg światła, jego insygnia połyskują w blasku ognia.
-Nie przyjdzie -mówi
-Czemu? -pytasz, czując strach zakradający się do twojego serca
-Był... wypadek -mówi podchodząc do ciebie
-Czy wszystko z nią w porządku? -pytasz, czując strach opanowujący twoje serce
-...Nie -mówi z zauważalnym bólem
Osuwasz się na kolana zdruzgotany, czując narastający ból, w miarę jak pojmujesz co się stało, i zaczynasz płakać. On kuca przy tobie, i nic nie mówiąc obejmuje cię i czeka.
Po dłuższym czasie, uspokajasz się, przecierasz oczy i wstajesz. On także wstaje i mówi:
-Oficjalnie, to był wypadek -mówi z nutą gniewu
-Oficjalnie?- pytasz
-Ktoś zapłacił, żeby tak mówiono -mówi z gniewem
-A ty, dokładnie wiesz kto? -pytasz, czując jak twój ból zamienia się w gniew
-Dokładnie, a ty pomożesz mi ich dorwać! -odpowiada uśmiechając się
-Ale zostanę wreszcie członkiem zespołu, bracie? -pytasz
-Jako szef wydziału mogę sprawić że przyjmą cię bez dyskusji, bracie -odpowiada nutką triumfu
Po raz pierwszy czujesz, że masz jakiś cel w życiu.
Ale wiesz też że wkraczasz na ścieżkę bez powrotu, ścieżkę zemsty.

starsze pierwszenowsze pierwsze

Komentarze są własnością ich autorów. Twórcy niniejszego serwisu nie ponoszą odpowiedzialności za ich treść.